De man die de wereld wilde veranderen (2016), documentaire van Mariëtte Faber

Eigenwijze kunstenaar is zijn tijd vooruit

Kunstenaar Peter Westerveld (zie still) was zijn tijd vooruit met zijn ideeën over het tegengaan van de droogte in Kenia en de rest van Afrika. Na zijn dood worden die door de Universiteit Wageningen met interesse bekeken. De toename van orkanen heeft direct te maken met de droogte in de Sahara. Alle hens aan dek om die niet verder te laten verergeren en te voorkomen dat er nog veel grotere bevolkingsstromen onze kant op komen.

Westerveld vindt dat een mens een taak in zijn leven heeft en zag zich geroepen om iets te doen aan de droogte in Kenia, het land waar hij vijfendertig jaar woonde. Hij ontwikkelde in zijn atelier in Brummen een methode om er voor te zorgen dat het droge land geïrrigeerd wordt. De enorme regenval tijdens de moesson dient beheerst te worden door het graven van kanalen of loopgraven. Hij is in Amboseli, het gebied waar hij aan het werk wil gaan en praat met de lokale bevolking in hun taal. Ooit ging hij daar naar school en werd getreiterd door Franse kinderen in de schoolbus. Hij loopt door een laagte in het land waar het groener en koeler is door ondergrondse waterstromen. Als er eenmaal regen valt kan daar straks een boerderij staan met zeven duizend koeien. Volgens hem moeten we niet wachten tot de droogte helemaal vat heeft gekregen op het land. Onkunde en onwil vormen een belangrijke factor waardoor er niets gebeurt. Hij biedt zijn diensten aan aan de Keniaanse overheid, maar die is zo te zien nog niet helemaal overtuigd.

Dennis Karpes sloot zich bij Westerveld aan om de Naga Foundation van de grond te krijgen. Tijdens een lezing vertelt hij dat we binnen zeven jaar vijftig miljoen klimaatvluchtelingen deze kant op krijgen, tenzij we ervoor zorgen dat het in Afrika leefbaar blijft. Hij heeft een team om zich heen verzameld dat druk bezig is met fondsenwerving en de verdere aankleding van het idee met de site Justdiggit. Westerveld wenste zich niet met de fondsenwerving te bemoeien, maar als hij een keer ingaat op een lezing voor het WNF op de Universiteit Wageningen gaat er iets mis met het geluid onder de videobeelden, waardoor het publiek afhaakt. Ook het feit dat Westerveld geen wetenschapper is, speelde mee in een gebrek aan vertrouwen, zegt Karpes. Westerveld zegt dat het in de kunstwereld heel anders werkt dan in de academische.

De problemen hebben ook hun effect op de samenwerking tussen de Naga Foundation en Westerveld. De laatste is een doener die meteen aan de slag wil terwijl Karpes begrijpt dat geldschieters een verantwoording van hun financiële bijdragen willen zien. Het project in Kenia wordt tijdelijk stopgezet, waardoor Westerveld besluit te gaan samenwerken met de Keniaanse overheid. Als documentairemaakster Mariëtte Faber hem later daarover polst, zegt Westerveld dat hij overspannen is en die eerst eruit moet lopen. Het komt toch nog als een schok als Karpes zegt dat Westerveld overleden is. De onenigheid was zo groot dat hij zelfs niet meer op de begrafenis mocht komen waar de dochter van Westerveld een boeiende rede over haar eigenwijze vader hield.

Als mosterd na de maaltijd blijkt de Universiteit Wageningen zich wel voor de ideeën van Westerveld over een corridor van water te interesseren. Dat het klimaat niet op ons wacht, zal daarbij ongetwijfeld ook meespelen.

Hier mijn verslag van Groen goud 2, het vervolg van een eerder programma over de vergroening van woestijngronden. Daarnaartoe vindt u op Groen goud 2 een link. Hier de site van Justdiggit met daarop de verschillende projecten die men uitvoert in Kenia en daarbuiten.