Reacties op slecht nieuws met veel aandacht in beeld
gebracht
Tussen tien uur en twaalf uur in de ochtend kan veel
gebeuren, ook al speelt zich dat allemaal in het kleine, namelijk de
familiekring, af. Het debuut van Peter Hoogendoorn laat dit zien aandacht voor
stil spel en met mooie details. Helaas ontbreekt een twist op het eind,
waardoor al het moois toch de nek wordt omgedraaid.
Tussen 10 en 12
begint heel fraai met een scène tussen twee agenten in een politieauto. De man
(Nasrdin Dchar) schilt een mandarijntje en vraagt de vrouw aan het stuur of ze
een partje wil. Daaruit spreekt een open Hollandse sfeer en vooral rust die
nieuwsgierig maakt naar het vervolg. Ze gaan er niet opeens na een oproep door
met gierende banden, maar, zo zien we later, bellen aan bij het huis van Gerard
en Irina die zelf niet thuis zijn, maar wel hun zoon Mike en diens vriendin
Katja om de dood van Merel ,de zus van Mike te komen melden. Mike reageert
agressief en Katja probeert de schade zoveel mogelijk te beperken.
Daarop gaan ze met z’n vieren naar de vader van Merel, die
monteur is bij een busbedrijf. De scène waarin hij geïntroduceerd wordt is net
zo mooi als de eerdere introductie van Mike en Katja. Gerard draait mopperend
een stoel aan voor een chauffeur en belt met zijn vrouw die bij de kapper zit.
Hij luncht met een collega die een Turkse achtergrond lijkt te hebben als de
politiewagen arriveert om hem het slechte nieuws te brengen. Zijn zoon Mike is
degene die zijn vader inlicht in een rustig magazijn. Alweer wordt duidelijk in
beeld gebracht hoe iemand reageert op een akelige boodschap.
Daarna volgt de reis naar de moeder. Katja biedt zich aan om
de kapsalon in te gaan. Ze kijkt rond maar vindt Irina niet en is niet zo
assertief om te zeggen waar ze voor komt. Pas op het eind hoort ze dat Irina
weggeroepen is naar haar werk bij een postorderbedrijf.
Daar gaat de auto weer. Ditmaal gaat Gerard zelf de hal in
waar Irina werkt. Hij omarmt haar en fluistert het slechte nieuws in haar oor,
maar Irina werpt totaal overstuur de pakketten naar haar man toe. Ze neemt wat
later plaats in de auto en kalmeert als de mannelijke agent haar vertelt dat
het lichaam van haar dochter nog in het ziekenhuis in Charleroi is en nog niet
vrijgegeven. Tijdens een rit door een tunnel zien we het gezin in het
halfdonker. Eenmaal bij hun woning gekomen worden handen geschud en verdwijnt
iedereen. Katja blijft achter en loopt naar de bushalte, waar ze neer zit en
huilt. De gitaarmuziek neemt de stilte over en daarmee zijn we aan het einde
van deze episode gekomen.
De korte film Tussen
10 en 12 is ondanks het teleurstellende einde een veelbelovend debuut. Vooral
de durf om stiltes te laten vallen en de karakteristieke details zoals het
mandarijntje in de politieauto maken benieuwd naar het volgende project van Van
Hoogendoorn.
Hier
de trailer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten