Filmrecensie: The player (1992), Robert Altman

Film over filmwereld blijft erg cerebraal

De gerespecteerde Amerikaanse filmregisseur Robert Altman (1925-2006) maakte met The player een film over de filmindustrie in Hollywood. Hoofdpersoon is producent Griffin Mill (Tim Robbins) die zijn baan en bestaan niet zeker is. Hij wordt bedreigd door producent Larry Levy die andere, dat wil zeggen goedkopere, ideeën heeft over het maken van een film en tegelijk krijgt hij dreigbrieven van een onbekende scenarioschrijver die erg boos op hem is en hem naar het leven staat. Hoewel het verhaal niet eens onaardig is, is de kritiek op Hollywood weinig snijdend waardoor de film niet ver uitsteekt boven een gemiddelde Hollywood productie. The player valt binnen de criteria die Mill zelf noemt voor een goede film: spanning, geweld, seks, relatieproblemen, het zit er allemaal in. Het laten vallen van namen van filmsterren en bekende films is erg cerebraal en begint op een bepaald moment te vervelen. Waar is men toch in godsnaam mee bezig daar in die schijnwereld in Los Angeles, vraag je je af.

 Mill wordt behoorlijk lastig gevallen met allerlei scenario’s. Hij vertelt in de film dat hij wel meer dan honderd verhalen hoort terwijl Hollywood er maar zo’n twaalf per jaar kan gebruiken. Onmin van scenarioschrijvers, die hun ideeën niet verwezenlijkt zien, is daarom niet vreemd. Als Mill geconfronteerd wordt met dreigbrieven, gaat hij achter het bureau van zijn secretaresse zitten om uit te zoeken wie de zender wel kan zijn. Hij is ervan overtuigd dat het David Kahane moet zijn, die zich verbolgen moet voelen over het feit dat een idee van hem voor een Japanse film nooit de aandacht heeft gekregen die de die film verdiende. Mill besluit Kahane op te zoeken in Pasadena. Hij rijdt naar diens huis en belt met diens vriendin June terwijl hij, zonder dat zij zich dat bewust is, tegelijkertijd een blik werpt op haar en het interieur, waarin ze schildert. De knappe June met haar IJslandse achternaam vertelt dat haar vriend David naar de film is, waarop Mill besluit om de bioscoop te bezoeken waar de Italiaanse film De fietsendief draait. Na afloop kijkt hij rond en vindt de scenarioschrijver. Ze gaan naar een karaoke bar en praten over diens film maar tot overeenstemming leidt dat niet. Er ontstaat zelfs een handgemeen waarbij Kahane het loodje legt. Om te doen alsof het een roofmoord betrof steelt Mill geld en het horloge van Kahane en maakt zich uit de voeten. Helaas krijgt hij algauw weer dreigbrieven.

Een aardig aspect van The player bestaat erin dat rechercheur Paul Mill steeds volgt. Dat gebeurt allereerst tijdens de begrafenis van Kahane waarbij Mill June, die zich daar niet erg op haar gemak voelt, op haar verzoek naar huis rijdt. Als hij later totaal overstuur een slang in zijn auto heeft gevonden gaat hij opnieuw naar haar toe, dit maal om haar zijn liefde te bekennen, hetgeen June na de dood van haar vriend allemaal te snel gaat. Hoewel Bonnie, de vriendin van Mill die ook met hem samenwerkt, helemaal niet blij is met zijn contacten met June, zet Mill door en organiseert een romantisch weekend met June in een luxe resort in de woestijn. Van de politie is hij echter nog niet af. Mill moet zelfs het weekend onderbreken om naar Pasadena te gaan waar een line up georganiseerd wordt met de mogelijke dader die door een getuige uit Pasadena moet worden geïdentificeerd. Mill komt er goed van af als de vrouw rechercheur Paul als dader identificeert, maar onderwijl wordt hij nog steeds in de gaten gehouden. Hij moet zelfs op het politiebureau verschijnen waar flink de draak met hem gestoken wordt door rechercheur Paul en inspecteur Avery (Whoopi Goldberg) ,die hem al eerder aan de tand voelde. Tenslotte blijkt het allemaal loos alarm, ook van die dreigbrieven. Zelfs de poging van Mill om zijn concurrent met de film The player een nederlaag toe te dienen, loopt uit op een succes. De film met Julia Roberts in de hoofdrol over een vrouw die op de elektrische stoel beland maar net op tijd gered wordt, wordt door de filmmaatschappij geprezen. Zo’n happy end doet het altijd goed, maar maakt de kritiek op het wereldje van Hollywood wel erg zwak. 

Hier de trailer.