Filmrecensie: Et Dieu créa la femme (1956), Roger Vadim

Sensuele jonge vrouw door maatschappelijke normen in het gareel gehouden

In de documentaire Brigitte Bardot – the misunderstood (2013) van David was al een scène uit Et Dieu créa la femme te zien die veelzeggend was voor het leven van de mooiste Franse filmster. Op weg naar een nieuw met haar geliefde Antoine Tardieu in Toulon doet hoofdpersoon Juliette Hardy haar konijn weg dat in een kooitje zat. Omdat de bus waarin Antoine zat niet voor haar stopte, doet ze het konijn meer weer terug en hervat haar ontoereikende leven in Saint Tropez. Juliette is een vrouw die behoefte heeft aan leven maar door haar omgeving in een gareel gehouden wordt. Het is de schaduwkant van schoonheid, waarvan alleen de buitenkant gezien wordt.

In de film Et Dieu créa la femme die in het Engels And God created woman heet, laat regisseur Roger Vadim hoe moeilijk het leven voor de knappe Juliette is, hoe hard ze verlangt naar een gelukkige relatie met stadsgenoot Antoine, maar door de omgeving daartoe niet in staat gesteld wordt. Antoine is door de negatieve berichten over Juliette huiverig om haar mee te nemen en laat de bus ondanks de afspraak met Juliette gewoon doorrijden naar zijn werk in Toulon.

Het begin van de film is al veelzeggend. Juliette ligt in haar blootje te zonnen achter een laken als de rijke project ontwikkelaar Eric Carradine in zijn sportwagen bij haar langskomt en haar een speelgoedmodel van een rode sportwagen toont die hij voor haar zal kopen als ze tegemoet komt aan zijn verlangens. Veel tijd om die te beantwoorden heeft Juliette niet, want meteen staat haar stiefmoeder voor haar om te zeggen dat ze al in de winkel had moeten staan. De vrouw, madame Morin geheten, is heel negatief over het meisje dat zij en haar man uit het weeshuis gehaald hebben. Haar man die in een rolstoel zit, geniet evenwel van de blikken die hij op haar prachtige naakte lijf heeft kunnen werpen.

Het conflict in de film wordt opgeroepen door Carradine die een lap grond wil kopen van het gezin Tardieu, dat naast de ouders uit de zoons Antoine, Michel en Christian bestaat en die daarop een werf hebben. Hij wil daarop, zonder dat het gezin dat weet, een casino bouwen, maar het gezin, met de oudste zoon Antoine voorop, gaat toch al niet akkoord met het voorstel, omdat ze dan niets meer te doen hebben. Antoine wil liever met Juliette in Toulon gaan wonen en spreekt na een dansavond met haar af om de volgende dag samen met de bus naar Toulon te gaan, maar in de luttele uren die hen nog rest gaat er van alles mis. Juliette vangt op dat ze een slet is, krijgt van madame Morin te horen dat die haar terug wil sturen naar het weeshuis en Antoine wordt, zonder dat de kijker dat ziet, door zijn moeder op andere gedachten gebracht, zodat Juliette haar losgelaten konijn weer in het kooitje kan doen nadat de bus naar Toulon aan haar voorbij gereden is.

Michel heeft te doen met Juliette en wil graag met haar trouwen om te voorkomen dat ze tot haar volwassenheid nog drie jaar in het weeshuis moet doorbrengen. Julliette is huiverig om daarin mee te gaan want ze kent zichzelf wel een beetje, maar zijn idealisme wint het van haar twijfel, zelfs al wordt hij door anderen voor hoorndrager uitgescholden. Daarop volgt met mathematische zekerheid een conflict met Antoine, zeker als hij bij Carradine bedongen heeft dat zij de grond willen verkopen, zolang hij zelf de leiding op de werf op zich kan nemen, waarna het verhaal op boeiende wijze naar het einde toe loopt.  

Hier de trailer, hier mijn bespreking van de documentaire Brigitte Bardot – the misunderstood.