Bescheiden meisje beheerst het wereldtoneel
Het portret dat Britta Hosman voor Tegenlicht van Angela
Merkel (1954) maakte, die in de inleiding de laatste verdedigster van het vrije
Westen wordt genoemd, doet sympathiek aan, vooral door de mensen die erin acteren
zoals de twee biografen van Merkel, haar lerares Russisch en niet te vergeten
de jonge politicologe Judith Schramm, zelf lid van Die Linke, maar ook
Merkelblogger en schrijfster van Fifty
shades of Merkel.
Schramm wijst vanuit een taxi op het bescheiden huis van
Merkel in het centrum van Berlijn. Op het ogenblik is het daar rustig met de
beveiliging, omdat Merkel niet thuis is. Op het naambordje staat de naam van
haar man. Dat zegt iets over het karakter van het Oost Duitse meisje met lange rokken dat door
Kohl in zijn kabinet werd opgenomen en gaandeweg de belangrijkste Westerse
politicus en het langstzittende Europese staatshoofd werd. Schramm is het niet
eens met de classificatie onschuldig die haar wel toegeschreven wordt. Om aan
de macht te komen kan men niet onschuldig zijn. Wel is het typerend voor Merkel
dat ze op de verkiezingsavond in 2013 niet met de Duitse vlag wilde zwaaien,
hetgeen haar door rechtse politici werd kwalijk genomen. Tijdens de aanslag
afgelopen december op de kerstmarkt in Berlijn, waarbij negen doden vielen,
reageerde Merkel, zoals haar stijl is, bedaard. Zij laat zich niet uit de kast
lokken, ook niet door Trump maar geeft met haar gezichtsuitdrukking aan wat ze
van de gang van zaken vindt. Volgens Schramm kan Merkel goed omgaan met ijdele
mannen. Ook Poetin heeft aardig wat met haar te stellen, niet in de laatste
plaats omdat ze elkaars talen spreken en daarbij gemakkelijk met elkaar kunnen
communiceren. Ook het verleden in Oost-Duitsland speelt daarbij natuurlijk een
rol. Ze kent de trucs van de vroegere KGB chef, die regels aan zijn laars lapt.
Hosman spreekt ook met Ralf Bollmann, journalist van de
Frankfurter Allgemeine, die een biografie over Merkel schrijft en daarom naar
het dorp Templin gaat waar Merkel met haar ouders woonde. Als dochter van een
dominee werd ze geboren in Hamburg maar ze bracht haar hele jeugd tot de val
van de muur door in Oost Duitsland Volgens Bollmann heeft de ineenstorting van
de DDR bij Merkel geleid tot het besef dat de Europese Unie niet onaantastbaar
is, hetgeen vooral tijdens de financiële crisis in 2008 speelde en nog steeds
door populisten wordt aangevochten. Bollmann spreekt ook met Frau Benn de nuchtere lerares Russisch van
Merkel die omslagen laat zien van Time magazine en The New Yorker uit de Verenigde
Staten, waar Merkel op handen wordt gedragen. Het verhaal van het Oost-Duitse
meisje dat wereldleider werd gaat er daar goed in. Zelf wil Benn niets horen
over macht. Merkel was altijd bescheiden in het lesgroepje. Haar Russisch is
overigens niet zo goed dat ze politieke besprekingen met Poetin kan houden.
Daar heeft ze de hulp van haar medewerkers voor nodig,
Evelyn Roll, de andere biografe van Merkel, kent haar sinds
ze minister werd, schreef al boeken over haar en is daardoor in staat tot een duidelijke
analyse. Ze zegt dat Merkel snel leerde, zich heel goed kan concentreren en
vanwege haar bescheidenheid erg onderschat werd. Dagelijks werd Merkel
geconfronteerd met de Muur en ze betreurde het dat ze pas met haar zestigste
haar land zou kunnen verlaten. Vandaar dat ze zo’n aanhanger is van de
Verenigde Staten, daarmee ook zo’n hekel aan Trump heeft en zich voorneemt om
nog een ambtstermijn te blijven. Hossman brengt de oppositie van Schulz ter
sprake. Schramm zegt daarover dat ze betwijfelt of hij net zo diplomatiek als
Merkel is.
Hier
meer informatie op de site van Tegenlicht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten