Maria, I need your lovin’ (2017), documentaire van Martijn van de Griendt

Verlangen naar onvoorwaardelijke liefde leidt tot problematisch leven

Op zijn website vertelt fotograaf Martijn van de Griendt hoe hij Maria leerde kennen. Dat was in 2007 in Eindhoven. Hij was bezig met een fotoboek over rokende jongeren en zag de zeventienjarige, intrigerende en knappe Maria op een bankje voor het stadhuis zitten. Ze vertelde hem dat zij geen sigaret maar een joint rookte. Een dag later maakte hij een paar Polaroids van haar, die we in de documentaire te zien krijgen. Het vormde het begin van een tienjarig project over de uit Brazilië geadopteerde vrouw die verslaafd is aan de liefde en moeite heeft met relaties, hetgeen op het eind door Van de Griendt herkend wordt.

In het begin van de documentaire zien we Maria treuren bij de garagebox waar haar vriend zich een kogel door het hoofd schoot. Zij kijkt naar de bloemen voor de garagedeur en zegt dat zij dat ook bad kunnen doen. Nog steeds, zegt ze. Ze wist dat de verhouding moeilijk zou zijn. Op een foto ziet ze de blik van hem die ze herkent.

Van de Griendt filmt haar op verschillende momenten in haar tumultueuze leven. Maria werd met drie maanden geadopteerd is en de opvoeding ging niet gemakkelijk. Ze werd op haar elfde uit huis geplaatst en kwam door drugs en prostitutie in een jeugdgevangenis terecht. Op haar zestiende kreeg ze haar eerste dochter, die werd opgevoed door haar adoptieouders.

Aan de verschillende haarstijlen is enigszins vast te stellen hoe het leven van Maria zich ontwikkelt. Soms is ze helemaal kaal met enkel een lange staart op haar achterhoofd, dan weer heeft ze een kroeskop of draagt ze het haar lang. Ze is trots als ze een tweede keer zwanger raakt maar vraagt zich af of de verhouding met de vader van het kind ditmaal zal standhouden. Op zijn opmerking dat ze moeite heeft met liefhebben, reageert ze gestoken. Ze vindt zichzelf geen borderliner, die een ander wegjaagt als hij te dichtbij komt.

Maria zegt heel eerlijk tegen Van de Griendt dat ze niet alleen kan zijn en daardoor steeds weer in de problemen komt. Ze kan door haar fysieke behoefte aan een ander geen weerstand bieden aan de vraag om seks, maar schiet daar niets mee op omdat ze vervolgens in de steek gelaten wordt. Het liefst zou ze een liefdevolle relatie hebben, maar meteen beseft ze ook dat ze daarvoor te onrustig is. Ze is zichtbaar opgetogen over een ontmoeting met een jongen die haar heeft uitgenodigd voor een bezoek aan de bioscoop en geniet al van het idee om daarna met hem te vrijen.

Op negentienjarige leeftijd is ze stoned. Ze zegt dan dat ze alles kan doen wat ze wil. Ze zit dan in de prostitutie en kan elke avond duur uit eten gaan. Later zit ze in een koude caravan met een man van achtendertig die ze prefereert boven jonkies die allemaal problemen hebben. Later heeft ze de caravan ingewisseld voor een warme kamer en nog later, op haar tweeëntwintigste, heeft ze een eigen woning gekregen. Ze heeft dan al een jaar geen drugs meer gebruikt. Ze zegt dat de zorg voor haar kinderen haar op de been houdt, maar niet veel later hoort ze weer dat ze uit haar huis gezet wordt, een harde slag voor iemand die zo weinig stabiliteit in haar leven gekend heeft. Ze verbrandt haar papieren waaronder een dagboek dat ze in 2008 van Van de Griendt moest bijhouden.

Een oom van Van de Griendt spreekt met haar op een bankje bij het verzorgingstehuis waar hij woont en probeert haar moed in te praten na haar poging om zelfmoord te plegen. Van de Griendt zelf bezoekt haar op de PAAZ-afdeling waar ze zich heeft laten opnemen en filmt de afscheidsbrief die Maria geschreven had en waar journaliste Rianne Oosterom uit citeert.  
 

Hier de website van Martijn van de Griendt met daarop ook de trailer. Deze maand komt ook zijn fotoboek over Maria uit. Hier een interview met de maker over Maria door Rianne Oosterom (Trouw, 22 februari 2017).