Prachtige verwikkelingen rond huwelijk tussen een rijk
meisje en een jongen van de straat
Katherine Hepburn en Cary Grant vormen een fraai koppel in Holiday, al vervullen ze eerst nog een
andere functie in de film. Linda Seton is de oudere zus van de aanstaande bruid
Julia Seton, dochter van een vermogend bankier en Johnny Casey is de aanstaande
bruidegom. Beide tekenen voor een vrije levensopvatting tegen de meer starre
opvattingen zoals die verkondigd worden door de 58 jarige maar bedaagde vader
van Linda en Julia. De flikflak die Johnny soms uitvoert staat symbool voor
levenslust.
Het verschil tussen de levensstijl van Johnny en Julia
blijkt meteen al als hij voor de eerste keer aanbelt bij zijn nieuwe geliefde,
die hij tijdens het skiën in Lake Placid tegen het lijf gelopen is. Hij heeft
haar adres gekregen en gaat de keukeningang in van het enorme pand in de vorm
van een paleis, in de veronderstelling dat Julia een dienende taak heeft bij
een vermogende familie. Tot zijn verbazing wordt hij verder geleid naar een
enorme hal, waar hij net het vertrek van Ned, de broer van Julia meemaakt, die
met een buil op zijn hoofd vanwege overvloedig drankgebruik naar de kerk gaat. Hoewel
de ambitie van Ned in de muziek ligt, zit hij zwaar onder de plak van zijn
vader en helpt hem met de cijfers. Julia begroet Johnny met een flinke
omhelzing maar vindt wel dat hij een andere strik om moet doen voor de
kennismaking met haar vader, die na de kerkdienst zal plaatsvinden. Meteen
daarop maakt Johnny kennis met Linda, die meteen haar goedkeuring uitspreekt
over de keuze van haar zus. Eindelijk een beetje reuring in huis.
Voor de kennismaking met de vader praat Johnny nog een
tijdje met Linda over zijn ambities in het leven. Hij wil graag weten wat de
zin van werken is en de tijd nemen om dat uit te zoeken als hij eenmaal binnen
is. Linda, die ook nog niet haar bestemming gevonden heeft, merkt op dat hij
binnen is als hij met haar zus trouwt. Money is our God, zegt ze, hoewel ze
zelf voor kunst en vrijheid opteert. Ze heeft ideeën voor een kunstzinnig
feestje met een klein gezelschap op oudjaarsavond, waarbij haar broer voor de
muziek zal zorgen. De instrumenten staan nog in hun vroegere speelkamer.
De vader is nog niet zo happig op een huwelijk van haar
dochter dat al op 10 januari gepland staat. Hij heeft weliswaar meteen de baas
van Johnny na de kerkdienst gesproken en alleen maar goede dingen over hem
gehoord, maar wil niet over één nacht ijs gaan. Voorzichtigheid kenmerkte toen
nog de leiders van de bancaire wereld. De wens van Julia om zo spoedig mogelijk
te trouwen doet hem echter overstag gaan. Hij zal het voorgenomen huwelijk
aankondigen op het gebruikelijke oudjaarsfeest.
Dat wordt opgeluisterd door een ouder vrijzinnig echtpaar Potter
waarmee Johnny bevriend is. Hun verschijning te midden van alle rijke lieden geeft
de film een bijzondere aantrekkingskracht. Linda, die op de speelkamer blijft,
omdat ze daar een intiemer partijtje had gewild, ontmoet het echtpaar en later
ook Johnny, waardoor het erg gezellig wordt. De vader komt samen met Julia ook
nog langs en biedt Johnny een baan aan op de bank, hetgeen Johnny tot ergernis
van Julia weigert, maar anderzijds stuurt Linda hem naar beneden om haar zus
niet voor het hoofd te stoten. Tegen haar dronken broer vertelt ze over haar
gevoelens voor de openhartige Johnny en gaat daarna op zoek naar hem. Ze kan
hem echter nergens vinden, ook niet bij de Potters die haar vertellen dat ze op
het punt staan een reisje te gaan maken met Johnny en Julia. Natuurlijk voelt
men aankomen dat Linda straks de plaats zal innemen van Julia, maar daaraan
gaat nog een hele strijd tussen de zussen vooraf.
Het scenario zit sterk in elkaar en is gebaseerd op een
toneelstuk van Philip Barry dat eerder in 1930 werd opgevoerd . Vandaar dat de
gedachte die ik had om de film terug te vertalen naar een toneelstuk, niet
helemaal uit de lucht kwam vallen.
Hier
de trailer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten