Filmrecensie: Albert Nobbs (2011), Rodrigo Garcia

Het grote geheim van een Ierse butler

Twee jaar na het sentimentele Mother and child maakte de Colombiaanse filmmaker Rodrigo Garcia een portret van een Ierse butler in de negentiende eeuw, die een geheim bij zich draagt. Hoewel ook deze film niet vrij is van sentimentaliteit blijft dit binnen de perken door het fantastische acteerwerk van Glenn Close (in het midden op de poster). Haar observerende blikken als Albert Nobbs in de eetzaal van hotel Morrison’s in Dublin zijn weergaloos. Ze staat aan het hoofd van een ploeg obers en serveersters en houdt hen scherp in de gaten.

Meteen al kan ik hiermee niet om het geheim van Albert Nobbs heen. Ik heb het al verraden: Albert is een vrouw, al weet ze niet meer hoe ze heette, daarvoor was haar jeugd te traumatisch. Na een verblijf in een klooster besloot ze zich voor te doen als een man om aan de kost te komen als butler in een hotel. Het enige wat ze nog bezit is een portretje van haar moeder. In het hotel woont ook een dokter die graag een borrel drinkt en met de donkerharige bediende Mary vrijt. Tijdens een gekostumeerd bal zegt hij, zich niet bewust van de vermomming van Nobbs, tegen de butler dat zij beiden verkleed zijn als zichzelf.

Het leven van Nobbs verloopt volgens voorspelbare lijnen, tot er een schilder wordt aangesteld om het meest noodzakelijke schilderwerk te verrichten, want heel veel geld heeft de eigenaresse, Mrs. Baker, niet. Ze bedenkt dat deze Hubert Page wel samen in bed met Nobbs kan slapen. Nobbs probeert zich daar tegen te verzetten, maar haalt bakzeil. In een fraaie scène waarin Nobbs in korset naast Page kruipt, maar last krijgt van een vlo, waarop Page wakker wordt en ziet dat Nobbs een vrouw is, wordt tegelijkertijd onthuld dat Page zelf ook een vrouw is en een lesbische relatie heeft met Cathleen.  

Nobbs zelf heeft toekomstplannen en spaart daarvoor. Ze droomt van een tabakswinkeltje samen met een vrouw. Omdat Hubert al bezet is, zoekt ze contact met de jonge serveerster Helen Dawes (rechts naast Nobbs), die echter al ingepalmd is door keteljongen Joe Mackins (links naast Nobbs), die met haar naar Amerika wil. Dat laatste gaat niet gemakkelijk, te meer niet omdat Helen zwanger raakt en Mackins daar nijdig over is. Nobbs probeert de bevallige Heleen te paaien om samen met haar een leven op te bouwen, maar raakt teleurgesteld over de hele gang van zaken en sterft van ongeluk, zo lijkt het wel, maar het kan ook een gevolg van de tyfus zijn die ze eerder opliep en die ervoor zorgde dat het hotel tijdelijk leegstroomde. ‘O Albert Nobbs,’ roept de dokter uit als hij de dood van Nobbs vaststelt en meteen ziet dat Nobbs nooit een man is geweest.

Daarna komt Hubert Page weer in beeld die haar vriendin Cathleen ook is kwijtgeraakt aan de tyfus. Ze krijgt van mrs. Baker, die het spaargeld van Nobbs op haar kamer gevonden heeft, de taak het hele hotel te schilderen en ziet dan Heleen Nobbs met haar kind dat ze Albert heeft genoemd. Heleen vertelt dat ze alleen mag blijven als ze gratis voor mrs. Baker werkt. Page vindt dat er een oplossing gevonden moet worden. Het fraaie aan de film is dat de kijker die zelf mag bedenken.

Albert Nobbs is gebaseerd op de roman The singular life of Albert Nobbs van George Moore (1852-1933), het scenario is onder andere van John Banville. Ook Glenn Close werkte eraan mee.

Hier de trailer, hier mijn bespreking van Mother and child.