Mobiliteit als mensenrecht
Deze uitzending, geregisseerd door Bregtje van der Haak, ook
wel bekend onder de naam Italiaanse lente,
is een hartverwarmend portret van de Italiaanse burgemeester Leoluca Orlando
(zie foto), die als een vader is voor zijn onderdanen in het Siciliaanse Palermo.
Niet alleen voor de Italiaanse stedelingen, maar ook voor vele nieuwkomers die
vanuit Afrika het eiland bereiken. Vaak na een hachelijke en dure tocht vanuit
Libië. Anders dan we gewend zijn, heet Orlando de berooide personen een
hartelijk welkom in zijn stad en nodigt ze uit in het stadhuis voor een
inburgeringsprocedure waar ze het ereburgerschap van de stad krijgen uitgereikt.
Daarmee werpt hij een barrière op tegen alle angst en botheid waarmee men
tegenwoordig nieuwkomers meent te moeten bejegenen. In dit verband prijst hij
Angela Merkel die pal staat voor haar vriendelijke toelatingsbeleid en zelfs
een verkiezingsnederlaag op de koop toe neemt. Het is te hopen dat de burgemeester
van Parijs Orlando kent en de vluchtelingen uit Calais een identiteitsbewijs geeft,
waarmee ze in ieder geval recht hebben op . Daarmee worden heel wat
mensonterende toestanden voorkomen.
Orlando is een moedig man. In de jaren tachtig wierp hij
zich al op als bestrijder van de maffia. Hij ging daarmee door toen zijn baas
om het leven werd gebracht. Na het succes daarvan werpt hij zich op het
bestrijden van het koeioneren van mensen die uit Afrika naar Europa komen om
een beter bestaan op te bouwen. Hij stelt dat we in een geglobaliseerde wereld
leven en dat die een menselijker gezicht krijgt als we iedereen de kans geven
zich te vestigen waar men wil. Mobiliteit als mensenrecht is dan ook zijn
slogan, een idee dat in een iets andere vorm werd geformuleerd door Rutger
Bregman in De Correspondent. Orlando maakt ook geen verschil tussen politieke
en economische vluchtelingen. Vervolgd worden of honger hebben zijn beiden
onaanvaardbaar. Iedereen mag zich verplaatsen waarheen hij wil. Dat is niet
alleen voorbehouden aan rijke Westerlingen. Na een gezondheidsonderzoek en een
identificatie kan men verder Europa in. De kruisbestuiving tussen verschillende
culturen levert ons ook meer rijkdom op. Het Midden Oosterse Palermo kan dienen
als voorbeeld voor andere Europese steden.
Orlando spreekt in Den Haag tijdens een bijeenkomst van
burgemeesters, een initiatief van de Amerikaanse politicoloog Benjamin Barber.
Diens Global parliament of majors moet
een alternatief vormen voor de wegkwijnende natiestaat. Steden zijn veel beter
in staat om adequate hulp te verlenen aan mensen in moeilijke omstandigheden.
Ze worden direct geconfronteerd met de ellende en moeten daar een oplossing
voor bedenken, zo blijkt uit de reactie van Aboutaleb die ook op de bijeenkomst
aanwezig is. Orlando heeft in Palermo een Raad voor Culturen opgericht,
bestaande uit migranten die hem bijstaan om problemen op te lossen. Zelf is hij
geporteerd voor Heidegger die problemen zag in termen van Sein und Zeit.
Orlando zoekt een balans tussen identiteit en tijd. Veranderingen hebben tijd
nodig. Om de huidige toestand te verbeteren neemt hij een voorschot op de
toekomst. Een burgemeester heeft een opvoedende functie.
Gelukkig stelt Van der Haak ook kritische vragen aan
Orlando. Hoe zit het met de werkloosheid in zijn stad. Wordt die niet nog erger
met de komst van nieuwkomers? Orlando zegt dat de werkeloosheid inderdaad hoog
is maar dat dit niet verandert door de nieuwkomers. Die gaan niet stilzitten,
maar ondernemen van alles waardoor de stad een beter aanzien krijgt.
Bouwvakkers in de buurt zijn niet geheel positief over Orlando en beelden uit
de volkswijk met werkloze mannen in hemdsmouwen stemmen ook niet vrolijk. Het
zou echter verkeerd zijn de economische problemen aan nieuwkomers te wijten.
Men zou de oplossing kunnen vinden in een basisinkomen voor allen, ook een idee
gevoed door Rutger Bregman.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten