Afgedwongen collaboratie maakt vrijheid onmogelijk
De film Omar van
de Palestijns Nederlandse regisseur speelt in Palestina maar overtreft het politieke
Palestijns-Israëlische conflict. Het draait vooral om het existentiële conflict
dat hoofdpersoon Omar krijgt met zijn vrienden Amjad en Tarek in Hebron. Over
het drama in deze stad maakte Esther Hertog vier jaar geleden de fascinerende
documentaire De kolonisten van Hebron. Hany
Abu-Assad duikt nog verder de diepte
in.
Het drama rond de verhouding tussen Omar en zijn vrienden
wordt gecompliceerd door de liefde van Omar voor Nadia, de zus van Tarek. Hij
bezoekt haar en zijn vrienden door over de metershoge muur te klimmen die in de
stad Hebron gebouwd is, zoals we in het begin van de trailer zien. Terwijl de
vrienden in het huis van Tarek met elkaar praten, geeft Nadia tijdens het
serveren van de thee stiekem een briefje aan Omar. Het vormt het begin van een prachtige
liefde die door de politieke situatie echter in de kiem gesmoord wordt.
Als Omar weer terug is in zijn eigen stadsdeel wordt hij
aangehouden door de militaire politie, die hem zwaar vernedert door hem lang op
een wankele steen te laten staan. Als hij protesteert maken ze het alleen nog
maar erger voor hem waardoor Omar zint op wraak en niet kan wachten om een
tegenactie te ondernemen. Hij steelt een auto en rijdt met zijn vrienden naar
een Israëlische militaire post. Daar geeft Tarek Amjad de opdracht om een
soldaat neer te schieten. Aanvankelijk lijkt de actie zonder gevolgen te
blijven. De vrienden maken lol met elkaar, onder andere over apen die gevangen
worden omdat ze hun prooi niet willen loslaten en vervolgens naar Zweden worden
gestuurd om daar te studeren. Omar bereidt zich al voor op een huwelijk met
Nadia maar weet niet goed hoe hij dat aan Tarek moet zeggen. Amjad heeft ook
een oogje op haar.
De situatie verandert als Omar bij een inval wordt opgepakt.
Hoewel hij zwaar wordt gemarteld om te zeggen wie er nog meer bij de moordactie
betrokken waren, houdt hij zijn mond. Daarop zet men andere, zachtere middelen
in. In een van de mooiste scènes in de film legt een medegevangene hem uit hoe
dat in zijn werk gaat, maar zelf zo’n mol blijkt te zijn. Omar wordt door
rechercheur Rami vrijgelaten op voorwaarde dat hij Tarek, die als de dader
gezien wordt, aan hem uit te leveren. Anders zal het slecht met hem aflopen.
Daarmee is het dilemma geschetst dat Omar moet zien op te lossen: een
afgedwongen collaboratie maakt verdere vrijheid onmogelijk.
De vrijlating leidt tot problemen met Nadia, te meer omdat
Amjad ook avances maakt naar Nadia. Tarek hoort Omar aan over zijn
huwelijksplannen, maar wil eerst het lek opsporen dat tot de arrestatie van
Omar heeft geleid en vervolgens het leger in een hinderlaag lokken. Tijdens de laatste
actie wordt Omar opnieuw opgepakt. Rami is boos dat er weer doden zijn gevallen,
maar geeft Omar nog een tweede kans met als een enkelband en de waarschuwing
dat hij grote spijt zal krijgen als hij Tarek niet aanbrengt.
Eenmaal vrij is het vertrouwen van Nadia in Omar nog minder.
Amjad krijgt steeds meer invloed op haar. Als Omar ziet dat Amjad Nadia
opzoekt, gaat hij hem achterna en volgt een confrontatie tussen de twee, die weer
tot andere confrontaties leidt, eerst met Tarek en vervolgens met Rami. Daar
tussendoor gaat Omar op bezoek bij Nadia, die inmiddels met Amjad getrouwd is
en twee kinderen heeft, maar spijt heeft dat het allemaal zo gelopen is. Het is
het trieste einde van liefde in tijden van een politiek conflict en zou
Netanjahu moeten bewegen om eindelijk eens de nederzettingenpolitiek op te
geven en vrede te sluiten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten