Presenting Princess Shaw (2015), documentaire van Ido Haar

Muziek verbindt en heelt

Ido Haar maakte een verbazingwekkende documentaire over Samantha Montgomery uit New Orleans, die verpleegster is in een tehuis voor oude mensen, maar graag zangeres wil worden en op totaal onverwachte wijze daarbij geholpen wordt door de Israëlische componist Ophir Kutiel Kutiman. De laatste struint het internet af naar boeiende filmpjes waarop amateurs hun zangkunsten vertonen en maakt vervolgens composities die hij met een orkest uitvoert, terwijl op een videoscherm stukjes van de clips getoond worden. Presenting Princess Shaw is een documentaire waarin YouTube een belangrijke rol speelt in het verbinden van mensen.

Samantha is een toegewijde verpleegster maar heeft haar hart verpand aan de muziek. Regelmatig maakt ze opnames van de nummers die ze zingt en vertelt daarop ook over haar grote wens om als zangeres ontdekt te worden. Ze heeft al een artiestennaam: Princess Shaw. Op een van de filmpjes brengt ze het a capella gezongen nummer Backwards ten gehore dat ze zelf geschreven heeft, maar waarvoor ze nog geen begeleiding heeft.

Vervolgens schakelen we over naar Tel Aviv waar Kutiman zichtbaar geniet van het nummer en alvast wat tonen op een toetenbord probeert. Vervolgens gaat hij met zijn orkest het nummer instuderen. Een bandlid die hoort dat de betreffende zangeres van niets weet, zegt dat zij flauw zou vallen als ze zoiets zou horen.

Samatha is teleurgesteld over haar leven, dat ook al een ongelukkige jeugd kende. Ze heeft daarover geschreven in een boek dat Flying on broken wings heet en leest in een videoclip daaruit openhartig voor over de mishandeling van haar moeder en het seksueel misbruik van de vriend van haar moeder, waar ze helemaal niets tegen kon doen. Na een afwijzing voor The Voice besluit ze New Orleans te verlaten om in Atlanta haar succes te beproeven.

Na het verlaten van het busstation spreekt ze met een verkoper in een kiosk en laat hem alvast haar mooie stem horen. Daarna gaat ze naar familie van haar die ze al heel niet gezien heeft. Natuurlijk worden er verhalen uitgewisseld over de familie, die volgens een nicht van Samantha dysfunctioneel was. Ze zegt dat Samatha is gaan zingen om de narigheid te verwerken. Samantha zegt zelf in een videoboodschap dat ze nog steeds moeilijk kan omgaan met eenzaamheid, dat ze zichzelf moet vergeven en zich niet schuldig voelen over hetgeen vroeger gebeurd is. Daartoe zal ze de komende tijd minder van zich laten horen.

Het mooiste moment in de video is als Samantha in het centrum van Atlanta zit en opeens haar eigen nummer Backwards – dat inmiddels is veranderd in Give it up - hoort met de begeleiding van Kutiman en zijn orkest. Ze kan er niet over uit wat haar overkomt, ook niet als ze veel positieve reacties en media aandacht krijgt. Terug in New Orleans belt ze haar moeder die huilend aan de telefoon hangt.

De zegetocht wordt voortgezet met een optreden in Tel Aviv met de band van Kutiman in het Nationaal Theater. De ontmoeting tussen de twee is zeer hartelijk. Het is mooi om te zien hoe muziek verbindt en heelt.  

Hier de trailer.