Filmrecensie: Beyond the hills (2012), Cristian Mungiu

Sterk portret van twee vriendinnen die verschillende levenspaden kozen

Cristian Mungiu (1968) is een getalenteerd Roemeens filmmaker. Dat bleek al uit zijn debuut Occident (2002) en kreeg een vervolg met 4 maanden, 3 weken en 2 dagen (2007). Ook Beyond the hills, de Engelse vertaling van Dupa dealuri, dat staat voor het klooster dat achter de heuvels gelegen is, is weer een plaatje van een film met een prachtig thema: de problemen die twee jonge vrouwen uit een weeshuis hebben met de weg die ze in het leven gaan. Hoewel Voichita gekozen heeft voor een kloosterleven, is ze begaan met het lot van Alina die naar Duitsland is gaan werken en daar niet het geluk heeft gevonden dat Voichita in het klooster wel vond.

Beyond the hills begint met het bezoek dat Alina aan Voichita brengt. Alina is in tranen als ze haar oude maatje uit het weeshuis op een Roemeens station terugziet. Samen beklimmen ze de heuvel naar het klooster. Alina heeft voor Voichita een elektrische kaars gekocht die ze niet kan gebruiken omdat ze geen stroom heeft. Ze woont in een armlastig klooster dat met ferme hand wordt bestuurd door een abt en een overste die ze, tot bevreemding van Alina, in de wandelgangen papa en mama noemt.

Het wordt duidelijk dat de vrouwen in een eerdere briefwisseling gesproken hebben over plannen om samen in Duitsland op een boot te gaan werken. Alina heeft haar diploma nodig en Voichita een visum. Het plan om die benodigdheden samen op te halen als men met de auto eten brengt naar het weeshuis gaat niet door omdat Alina vlak daarvoor bij de abt gebiecht is en daar nog in de war van is. Alina gaat alleen en krijgt voor elkaar dat haar een visum wordt uitgereikt, maar ziet er toch tegen op om het klooster te verlaten.

Alina gooit haar kont tegen de krib als ze de tegenzin van Voichita bemerkt. Al eerder merkte ze dat Voichita haar borsten niet wilde masseren en duidelijk afstand hield. Door een kerkdienst te verstoren en in een put te willen springen, brengt ze de gemoederen danig in beroering. Een vraag van Voichita over zelfbevlekking brengt haar helemaal in alle staten waarna ze, berensterk als ze is, met moeite overmeesterd wordt en in het ziekenhuis platgespoten. Helaas kan ze niet in het ziekenhuis blijven. De directeur denkt dat ze in het klooster een net zo grote kans op genezing heeft. De abt gaat akkoord als Alina zich weet te gedragen. Zo niet, dan moet ook Voichita weg.

Zoals de kijker aan voelt komen blijft Alina onrust stoken. Als ze door de abt voor de keuze wordt gesteld om weg te gaan of zich te conformeren en non te worden, kiest ze voor het laatste omdat ze er alles voor over heeft om bij Voichita te zijn. Dat kan natuurlijk niet goed gaan. Als laatste redmiddel kiest de abt ervoor om de duivel bij Alina uit te drijven, maar in plaats van een verbetering leidt dit tot nog veel meer drama.

De beelden in de film van de armoedige Roemeense maatschappij zijn prachtig, net als sommige details, zoals de lichamelijke liefde die Alina bij Voichita zoekt, maar daarvoor in de plaats alleen troost krijgt van Voichita of de zondenlijst met 464 zonden die Alina moet invullen om na een nieuwe biecht helemaal schoon te worden.

Beyond the hills is gebaseerd op twee boeken van van Tatiana Niculescu-Bran, die over de Tanacu uitdrijving gaan, waarin een jong lid van een klooster in Moldavia de dood vond na een duiveluitdrijvingsritueel.

Hier de trailer van Beyond the hills, hier mijn bespreking van zijn debuut Occident.