Oogstrelende voorstelling over een goedkoop liefdesverhaal
Ria Marks en Titus Tiel Groenestege deden tijdens de
Uitmarkt in 2011 mee met een estafettemarathon in de Nieuwe de la Mar, waarin
twaalf uur lang de hatelijke relatie tussen George en Martha uit Wie is er bang voor Virginia Woolf uitgebeeld werd.
Hun bijdrage deed de recensent
van NRC opmerken dat hij hun geruzie graag eens een hele voorstelling lang wilde
zien. Hij of zij wordt op zijn wenken bediend. Crazy love speelt zich af op het vlak van de romantische liefde.
Zoals uit de wanorde in het sfeervolle decor kan worden afgeleid gaat de
relatie tussen de geliefden niet over rozen. Bijzonder is de samenwerking van
de acteurs met het witte doek dat achter hen hangt. De suspence druipt daar
vanaf.
Uitgangspunt voor Crazy
love, zo lees ik in de flyer, is het stormachtige liefdesverhaal van Burt
Pugach en Linda Riss, dat eind jaren vijftig maandenlang de krantenkoppen in
New York beheerste. Een filmfragment over een vrouw die wordt belaagd door twee
huurmoordenaars brengt ons meteen midden in het drama. Inmiddels ruimen Marks
en Groenestege een en ander op het podium op. Marks vindt zelfs nog een
pistool, dat ze met verwondering bekijkt.
Het rechtzetten van bureaus en stoelen wordt gevolgd door een
poging om de feiten recht te zetten over de dwaze relatie tussen glamour
advocaat Burt en zijn tien jaar jongere kantoormedewerkster Linda. Marks heeft
daarover een heel andere interpretatie dan Titus. Zij vindt die Burt maar een
gestoorde idioot, die rijk wordt van schadeclaims, die hij als ambulance chaser opeist. Titus van de
andere kant heeft te doen met Burt die zich bedreigd voelt door het vermoeden
afgeluisterd te worden.
In nauw samenspel met de filmbeelden volgt de ontwikkeling
van de liefde tussen een getrouwde vent en een knap meisje dat haar
maagdelijkheid als een kostbare schat koestert. Het eerste filmfragment waarin
een actrice de schrik van haar leven krijgt als ze aan de deur voor levenslang
verminkt wordt, gaat, zoals vaker tijdens de voorstelling het geval is, naadloos
over in de schrik die Marks in haar rol van Linda ervaart. De wisselwerking met
de beelden maakt de opvoering visueel heel boeiend en de vijftig jaren muziek
voegt daar een eigen accent aan toe.
De rock ’n roll
blijft bescheiden. Nergens gaat de voorstelling over de top. Het drama op zich is al hemeltergend genoeg. Marks en
Groenestege geven met veel overtuiging en energie inhoud aan de haat en de
liefde tussen Linda en Burt. Het hele palet aan gevoelens, dat kenmerkend voor
de folie à deux - van de verliefdheid die als een bliksem inslaat tot
en met de wanhoop over alle illusies na de dromen - komt in suggestieve scènes voorbij.
Toch blijft de toeschouwer na alle tumult wat verward achter en dat heeft niet
zozeer te maken met de afloop die ingepeperd wordt. Het is alsof hij, zoals al
te lezen was in de flyer, naar een goedkope B-film heeft zitten kijken die
wegvliegt als het verhaal eindigt. De gehoopte reflectie is uitgebleven. De
romantische liefde is zo gek als een deur en daar valt verder geen voet tussen
te krijgen, laat staan een woord aan vuil te maken.
Crazy love onder
eindregie van Paul van der Laan beleeft vanavond in de Toneelschuur de première.
Hier
de trailer van Crazy love, die wel lekker over de top gaat, hier
de bijdrage van Marks en Groenestege aan de Virginia Woolf-marathon in 2011.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten