Lichtvoetig drama rond drie Marokkaanse vrijbuiters
De baronnen zijn drie kwajongens van Marokkaanse afkomst in
Brussel. Niet zo erg als de leden van criminele bendes die in Den Haag
opereren, heren daarbij vergeleken. De film van Nabil Ben Yadir is gemaakt om
ons te laten weten wat baronnen zijn. Zij geloven dat ieder mens bij zijn
geboorte een aantal stappen heeft meegekregen en dat men doodgaat als men die
stappen heeft verbruikt. Dit lijkt op de yoga filosofie over het vooraf bepaalde
aantal ademhalingen dat een mens meekrijgt. De baronnen weten zelf hoe hun
tellers erbij staat, al komen die nooit in beeld.
Les barons begint
fraai met de drie opgeschoten jongen op de groentekisten van groenteman Lucien,
een mooie bijrol van Jan Decleir. We zien eerst alleen de Nikes Air van de drie jongens
in beeld. Aziz werkt bij de groenteman, Mounir trekt steun, Hassan is iemand
van twaalf beroepen en dertien ongelukken. Dan is er nog een vierde, Franck
Tabla, die probeert aan te haken bij de drie baronnen.
Het leven van Hassan staat in de film centraal. Hij wil
graag het theater in maar wordt niet leuk gevonden. Zijn ideeën tijdens de
repetities in de studio zijn weinig inspirerend. Zijn vader, die achter de
kassa van de metro zit, vindt dat Hassan maar bij het vervoersbedrijf op een
bus moet gaan rijden. Hij is des duivels als hij een programma op televisie
ziet dat waarin zijn zoon hem voor gek zet. Hassan kijkt met kromme tenen mee.
Hij had de journaliste en presentatrice Malika, die een zus is van Mounir, nog op
het hart gedrukt om de scène eruit te halen.
Ondanks zijn bijstandsuitkering rijdt Mounir in een BMW, die
ze samen hebben gekocht. Hij maakt er een sport van om auto’s die van links
komen aan te rijden, waarna de garage veel werk heeft. Mounir haalt Hassan over
om een avondje uit te gaan met twee leuke meiden, maar veel heeft dat niet om
het lijf. Hassan heeft een oogje op Malika, maar durft haar niet te zoenen.
De zaak wordt gecompliceerd als Malika met een patser lijkt
te gaan trouwen. Hassan brengt haar na een etentje met de patser naar huis in
de BMW. Hoewel Malika geen leuke tijd heeft gehad en zinspeelt op een
verhouding met Hassan, is de tijd daarvoor nog niet rijp. Eerst krijgt Hassan
nog verkering met Milouda, zijn eerste passagier in de bus, nadat hij toch maar
een baan als chauffeur geaccepteerd heeft. Tijdens een etentje bij de ouders
van Hassan bericht de televisie over de doden door cyanide. Als Milouda aan
Hassan vraagt wie Cyanide is, begint hij te twijfelen aan een huwelijk met
haar, maar hij kan ook niet ingaan tegen de wens van zijn vader om te trouwen.
Gelukkig zijn er de baronnen om een list te bedenken waardoor Hassan weer vrij
is.
De film sleept zich daarna naar het eind. Dat er nog een
hele episode achteraan komt, is een beetje te veel van het goede. Er zitten wel
grappige overgangen in de film. Zo keert Hassan terug naar de lagere
schoolbanken om zijn jongere ik te waarschuwen voor wat hem later te wachten
staat. Een andere keer wordt hij wakker uit een droom en moet meteen in zijn
ondergoed optreden. Zijn vader redt hem eruit door een lied te zingen. Achteraf
was het allemaal een nare droom.
Les barons is een lichtvoetig
drama dat af en toe wat flauw is, maar verder toch zeker een voldoende scoort. Nabil
Ben Yadir kwam met het idee en schreef ook het scenario.
Hier
de trailer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten