Gewelddadige maar ook menselijke kant van een zware crimineel
De sfeer van Wederopstanding
van een klootzak is meteen al duidelijk in de openingsbeelden waarin twee
criminelen over de Afsluitdijk op weg zijn naar Friesland. Bestuurder Janus
heeft zijn rechtse mond vol van alles wat niet rechtgeaard is, baas Ronnie met
een nekkraag zit achterin de jeep en houdt zich stil. De twee zijn op weg naar
Dokkum om de man op te sporen met wie ze nog een appeltje te schillen hebben.
Ze nemen hun intrek in een pension en verkennen vandaar uit de omgeving. Janus
wijst op de kranten waar de aanslag op Ronnie breed uitgemeten wordt. Toch een teken
van erkenning. Door de telefoon zegt Janus, wellicht tegen hun compaan Jaap die
niet meegekomen is, dat Ronnie veranderd is. Hij redde zelfs een asielzoeker
die zichzelf in brand wilde steken.
Eduardo is een van de zwarten in het asielzoekerscentrum in
de omgeving van Dokkum. Hij werkt als boerenknecht, maar moet uitkijken voor blanken
die hem graag te grazen nemen. Terwijl hij toch al getraumatiseerd is door de moord
op zijn vader. Samen met een jonge vriendelijke chauffeur gaat hij naar een overheidsdienst
die moet beslissen over een verblijfsvergunning. Tijdens de rit bestudeert
Eduardo een boek over autotechniek, omdat hij graag een garage zou hebben. De
chauffeur zegt dat het boek verouderd is en dat de techniek enorm voortgeschreden
is. Hij vertelt Eduardo over Bonaficius die de Friezen, die nog in heilige
bomen geloofden, probeerde te kerstenen. Eduardo kijkt uit over het vlakke weidelandschap
en merkt op dat dit goed gelukt is.
De film gaat terug in de tijd naar De oude Ronnie, zoals de titel van dit hoofdstuk luidt en zoals we hem op de poster zien. We hebben te maken met een
beest dat nietsontziend samen met Jaap en Janus anderen het leven zuur maakt en
het zelfs ontneemt, zoals aan Sarah, de vrouw van Stanley, die met haar zoontje
Marnix wil binnenkomen op het moment dat haar man in de tang wordt genomen. Een
gewetenlozer woesteling zal niet gauw te vinden zijn. Ook voor zijn vrouw en
dochter is hij onaardig. Hij verkeert vaak in de angst om zelf aangepakt te
worden en viert zijn onvrede bot op de terrastegels rond zijn protserige villa.
Terug in het pension blijkt Ronnie inderdaad als een blad
aan de boom veranderd. Hij helpt de pensionhoudster een omelet voor hen te
bakken en leent een fiets van haar om naar de zee te gaan. Mooi suggestief gefilmd
is de finale die daar rond de zeedijk optreedt.
De beelden zijn toch al zeer fraai, zoals bijvoorbeeld als
Ronnie in het pension eet en dat vanaf de buitenkant door een raam gefilmd
wordt. Of Eduardo die foto’s uit de krant knipt hetgeen op flitsende wijze
wordt weergegeven. Anderzijds zijn ze soms ook erg heftig, zoals tijdens de moord
op Sarah of rond de aanslag op Ronnie. Dramatisch zeer sterk is de ontmoeting
met James Joyce aan wie Ronnie verantwoording moet afleggen over zijn moord op
Sarah. Joyce zit op een podium, vertelt een cynisch verhaal over een kanarie
zonder pootjes, speelt een ijzingwekkend stukje basgitaar en vraagt Ronnie
dichterbij te komen en te ruiken naar de geur die uit zijn mond komt. Dat is maagzuur
vanwege de zorgen die Ronnie hem oplevert.
De gewelddadige maar ook menselijke sfeer deed me sterk
denken aan Pulp fiction van Quentin Tarantino.
De inhoud is ook in Wederopstanding van
een klootzak veelzijdig. Van Driel bewerkte voor deze speelfilm zijn
grafische roman Om mekaar in Dokkum
uit 2004.
Hier
de trailer
Geen opmerkingen:
Een reactie posten