Recensie: Happy Happy (2010), Anne Sewitsky

Partnerruil op het Noorse platteland

De gezinsverhoudingen op het Noorse platteland worden danig op de proef gesteld na de komst van nieuwe Deense buren. De traditioneel levende Kaja, haar man Eirik en hun zoon Theodor moeten opnieuw een balans vinden na een inbreuk op hun cultuur door Sivge en Elisabeth, een stel nieuwlichters met een zwarte zoon Noa. De toespraak van Obama aan het eind van de film is veelzeggend: in deze tijden van globalisering worden traditionele waarden bedreigd.

Kaja is een lerares Duits en Elisabeth een advocaat maar veel van hun werkzaamheden zien we niet. We zitten in de kerstperiode, waarin het maatschappelijk leven tot stilstand komt. Tijd voor kerstzang, overwegingen en een spelletje. Sivge heeft een parenspel meegenomen waarin de kennis van de partner wordt getest. Het valt te raden dat dit leidt tot veel emoties, vooral bij Kaja en Eirik die niet zoveel met elkaar praten. Kaja is na afloop overstuur en vertelt Sivge dat het onjuist is dat zij en Eirik geen seks hebben omdat zij een infectie zou hebben, zoals Eirik eerder in de groep gooide. Sivge troost haar, hetgeen het begin is van een intieme relatie tussen de twee, die veel overhoop gooit.

Kaja hoort van Sigve dat ze verhuisd zijn omdat Elisabeth een verhouding had met een ander,

Eirik bekent dat hij homoseksuele gevoelens voor Sigve koestert en zoon Theodor vindt in de zwarte Noa een geschikte kandidaat om een steeds heftiger meester slaaf spel te spelen.

Elisabeth die zelf geen kinderen kan krijgen en met lede ogen aanziet dat Kaja, die in pleeggezinnen werd opgevoed, het liefst een groot gezin heeft, probeert wraak op haar te nemen in het zangkoor dat een kerstconcert voorbereid, waarin ook Kaja, ondanks haar niet al te zuivere stem, meezingt. Elisabeth duwt Elisabeth haar naar voren om de solo Amazing Grace te zingen, maar Kaja brengt het er goed vanaf, zelfs Eirik zit ontroerd in de kerkbanken.

Muziek speelt een grote rol in de film. Fraai is het a cappela koortje dat de verschillende episoden aan elkaar zingt met gospels zoals So glad I got good religion en Nobody’s fault but mine.

Mooiste scène is die van Kaja als een na een vrijpartij met Sigve uitgelaten in haar onderjurkje door de sneeuw banjert en daar al snel achterna gezeten wordt door de naakte Sigve. Zoon Theodor, die het vrolijke schouwspel aanschouwt, rent zo hard als hij kan weg en heeft weer meer reden om wraak te nemen op de nogal gezichtsloze Noa.

Happy Happy is een fraai debuut van Anne Sewitsky hoewel de onderlinge verhoudingen soms wat erg plotseling veranderen. Door de donkere opnames is vaak ook niet te zien wie het met wie aanlegt. Het is alsof we in een darkroom kijken, waarin ieder zoveel mogelijk bevrediging probeert te krijgen, al zijn de motieven van Kaja tenslotte het meest eerlijk. Ze is verliefd geworden op Sigve vanwege de seks, de vreugde en de tederheid. Haar moederwens is goed invoelbaar en mag er zijn.

Hier de trailer van Happy Happy, die in het Noors Sykt Lykkelig heet, hier als toegift de uitvoering van Nobody’s fault but mine door Nina Simone.