Filmrecensie: A l’ origine (2009), Xavier Giannnoli

Zwendelaar komt weg met zijn vastberaden plan om een weg aan te leggen

François Cluzet is een veelgevraagd acteur die dan ook als een bekende wordt begroet in A l’origine. Hij speelde ook al in Paris, in Les petits mouchoirs en in Intouchables, om enkele recente films te noemen. Het is daarom knap dat hij in A l’ origine dermate overtuigend de rol van oplichter speelt, dat men de persoon achter de acteur vergeet. Dat geldt overigens ook voor zijn - evenals veel gevraagde - tegenspeelster Emmanuelle Devos.

Philippe Miller, zoals de oplichter zichzelf voorstelt, doet zich voor als aannemer en rijdt verschillende bouwprojecten langs. Hij legt telefonisch contact met het aannemingsbedrijf, vraagt naar de inkoper en koopt vervolgens in diens naam materialen bij bouwbedrijven, waarmee hij samen met compagnon Abel een aardige som geld verdient.

Op een dag besluit Miller het groter aan te pakken. Hij neemt de auto van de zaak mee en het geld en gaat naar een Frans dorp waar twee jaar daarvoor door bouwonderneming CGI een snelweg zou worden aangelegd, dat echter werd stopgezet vanwege de aanwezigheid van kevers. Miller doet zich voor als vertegenwoordiger van het bedrijf en inventariseert de mogelijkheden om het project weer op te starten. De dorpsbewoners zijn verheugd over zijn komst want het project brengt werkgelegenheid en geld in het laatje. 

Miller neemt zijn intrek in het plaatselijk hotel en krijgt meteen al assistentie van het kamermeisje Monika. Ze geeft hem haar c.v. om bij hem in dienst te komen. Omdat ze hem goed gezind is, biedt hij haar een baan aan als secretaresse. Haar vriend Nicolas wordt de chauffeur van Miller. Ook Stéphane, de burgemeester van het dorp, is ingenomen met zijn komst, niet alleen vanwege de werkgelegenheid maar ook omdat ze gescheiden is en Philippe haar intrigeert. Terwijl de werkzaamheden opgestart worden, ontwikkelt zich langzamerhand een amoureuze band tussen de twee.

Het is knap hoe Miller allerlei problemen uit de weg gaat, vooral door zijn rug om te draaien en weg te lopen. Monika schuift hij af en toe wat geld toe om werknemers en leveranciers te sussen. Opzichter Louis geeft hem het voordeel van de twijfel. Toch wordt het Miller regelmatig te heet onder de voeten. Op het moment dat hij besluit te vluchten, wordt hij staande gehouden door Nicolas. Hij en Monika weten van zijn zwendel en zitten in het complot, maar willen niet van wijken weten.

Miller legt contact met de bankdirecteur om een lening los te krijgen voor nijpende zaken. Heel slinks weet hij daardoor inderdaad het project draaiende te houden. De deadline is de achtentwintigste als de lonen moeten worden betaald. Dan moet de weg klaar zijn. Miller loopt vaak in zijn handen klappend op het terrein rond, als een voetbalcoach de werkers aan sporend nog een tandje bij te zetten. De aankomende regen die voor vertraging zou kunnen zorgen, geeft een extra duwtje. Philippe heeft echter niet op de komst van zijn vroegere compagnon Abel gerekend. Hoewel hij die nog kan uitschakelen, is de grond inmiddels net zo heet als het asfalt dat pas neergelegd is. 

De film is gebaseerd op werkelijke gebeurtenissen. Tijdens de aftiteling lezen we dat de oplichter, die Philippe Berre heette, na zijn gevangenisstraf verdween en dat de weg uiteindelijk toch door de Franse Rijkswaterstaat werd goedgekeurd.  

Hier de trailer van A l’ origine, die in het Engels In the beginning heet, net als dat prachtige nummer van Bob Dylan.