Overrompelend spel van Belgisch-Griekse
theaterpersoonlijkheid
The truth about Kate
vertelt het verhaal van een popzangeres die hoog in de wereld stijgt, maar
laag eindigt. Dit niet onalledaagse verschijnsel wordt geïllustreerd aan de
hand van het leven van popzangeres Kate. Actrice Naomi Velissariou vertolkt
zelf alle rollen en doet dit op zo’n geraffineerde manier dat ze twee uur lang
de toeschouwers in een staat van verrukking brengt.
Het decor waarin dit gebeurt – en waarin regisseuse Davy
Pieterse de hand had - is intrigerend: een opstelling van een keukenblok dat
vanuit het raam aan de achterzijde uitzicht biedt op een staalblauw meer
omgeven door besneeuwde bergen. Deze kille, ongenaakbare omgeving krijgt meteen
betekenis door een vrouwenstem die vertelt dat het lichaam van Kate aangespoeld
gevonden werd.
Vervolgens komt Kate zelf te voorschijn, verleidelijk gekleed
in een strak shirt, een kort leren rokje en hoge hakken. Ze ruimt de koelkast
in, verricht gedecideerd huishoudelijke handelingen en vertelt inmiddels in de
derde persoon over haar leven. Ze werd geboren in een dorp dat als een vlek op
de kaart overal kan zijn waar waar niets gebeurt en in een tijd die zich
afspeelt in de toekomst, na de Tweede Arabische Lente, die, naar zich laat
aanzien, nog wel even op zich laat wachten.
Het verhaal van Kate is voorspelbaar. De leegte was
nooit ver weg. Kate was in haar jeugd niet gelukkig. Haar moeder liep weg, haar
vader misbruikte haar. Ze verliet het dorp en meldde zich in een bar om zangeres
te worden. De hoge uithalen vertederden de cafébaas, die haar aannam. Kate
kreeg een relatie met een popmuzikant, bracht een single uit, raakte zwanger, trad
toe tot het sterrendom, rustte uit in een jungle retreat voor de allerrijksten,
beviel op het moment dat er een vulkaanuitbarsting plaatsvond, kwam in
aanraking met een grove rapper, die ze in al haar wanhoop niet kon overtuigen
van een meer liefdevolle benadering, sprak haar tomeloos enthousiaste publiek
toe na het winnen van een belangrijke prijs, waarna het bergafwaarts ging. Met de
onvermijdelijke drugs, verloedering in een slooppand, tot ze haar merchandising
vernietigde en uit zichzelf stapte.
De wijze waarop Velissariou dit verhaal verbeeldt is zeer bijzonder.
Vanaf het eerste moment tot het laatste overrompelt zij het publiek met haar
tekst, haar mimiek, haar soepele lijf en haar enorme taalvaardigheid. Als een
knauwerige Noord-Amerikaanse spert ze haar mond helemaal open, als sensuele
Française begeert ze
zo graag dat ze zelfs het keukenmeubilair haar liefde bekent (zie foto). Daarnaast is er nog
het platte Noord Engels, het onberispelijke Nederlands, het smaakvolle Vlaams
en het overtuigend gearticuleerde Duits.
De gemoedstoestanden wisselen elkaar in snel tempo af. Tijdens
snelle rolwisselingen speelt ze met haar benen wijd uit elkaar en onderuitgezakt
op een stoel de cafébaas, deelt ze haar wanhoop over de rapper met een intercom
en een stenen zeehond of parodieert ze met haar handen in haar blonde lokken twee
commentatoren in een Duitse studio over de film die over Kate gemaakt is.
Velissariou speelt vertederend, speels, overrompelend. Het
absurdistische ontbreekt evenmin.
Als ze langzaam uit het leven gegleden is, verschijnt ze nog
eens als een duveltje uit een doosje in een vuurrood pak met sneeuwwitte lokken
uit een keukenkastje. De voice over heeft ons al voorbereid dat er heel wat kan
mis gaan als het scenario door een dronkenlap geschreven is. Tijdens een
doldwaze Teletubbie achtige act verwisselt ze de blonde lokken voor helblauwe. Alles
haalt Velissariou uit de kast tijdens de ingelaste Frascati productie in de
Toneelschuur met een prachtige tekst van Jibbe Willems en geregisseerd door de
getalenteerde Davy Pieters. Woorden schieten te kort om de
rijkdom van taal, licht en lichaamsbeheersing uit te drukken in dit verhaal van
alle tijden, of de zangeres nu Kate of Amy heet.
Hier
een gesprek dat Lex Bohlmeijer voor De Correspondent met Naomi Velissariou had over haar
volgende project I see you.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten