Rêve Kahudji (2013), documentaire van Ibbe Daniëls

Jonge Congolese operazanger maakt naam in het Westen

De twintig jarige contratenor Serge Kahudji werd geboren in Lubumbashi in de Congolese provincie Katanga en was voorbestemd om operazanger te worden. Dat bleek uit een droom die men in de familie op de dag voor zijn geboorte had. Serge is de bevestiging van die droom.

Zelf vertelt hij dat hij op zevenjarige leeftijd gegrepen werd door een opera op de televisie. Die donderde als een meteoriet zijn leven binnen, zegt Serge, hetgeen later door zijn moeder bevestigd wordt. Hij zong als kind altijd en wilde daar mee verder. Zijn ouders vonden het idee van hun zoon om operazanger te worden een illusie, maar Serge hield voet bij stuk. Toen hij in 2006 optrad in Kisangali werd hij ontdekt door de Amerikaanse sopraan Laura Claycomb, die in Turijn woonachtig is. Ze nam hem onder haar hoede, was een moederfiguur voor hem, voorzag in zijn onderhoud en liet hem studeren in Parijs. Laura vertelt dat ze niet veel toezicht op hem heeft. Ze wil niet dat hij teveel optreedt omdat dit zijn carrière schaadt, maar ze heeft daar geen controle over.

Ibbe Daniëls filmt hem op verschillende locaties. Als hij lichaamsoefeningen doet voor een optreden met een pianiste in een kerk, in een kapsalon met de zwarte kapster die weinig met zijn muziekstijl heeft, tijdens zangles in Parijs, tijdens een verblijf van twee maanden in Madrid waar Serge de rol van Amor in een opera van Monteverdi, een van zijn grootste dromen, speelt en die vertolkt als een popster gelijk Michel Jackson. Alles heeft Serge over voor zijn doel om de beste operazanger ter wereld op het gebied van barok te worden.

Laura is bij de uitvoering en spreekt hem de volgende dag op een terras. Ze begint over de betaling van de lessen en wil dat hij een baantje neemt, bijvoorbeeld in de supermarkt. Eerst dacht ik dat het een grapje was, maar het was serieus bedoeld. Het zou goed zijn voor Serge om zijn tomeloze ambitie af te remmen door een simpel baantje als vakkenvuller. Mogen ze dit wel filmen? vraagt Serge aan Laura, want hij vindt dit wel erg persoonlijk worden.  

Terug in Parijs vertelt Serge dat notenleer zijn zwakke punt is. Hij moet harder studeren dan een Westerling die meer affiniteit heeft met de barokmuziek. Hij loopt hard om zichzelf in vorm te houden, maar voelt zich niet thuis in Parijs. Vanuit Lubumbashi moedigen zijn ouders hem aan om door te gaan, zijn carrière straalt op de familie af.

Als Serge terug in Congo is, zien ze hem in een praatshow. Helaas valt net de stroom uit als hij ondervraagd wordt, maar gelukkig horen ze hem daarna toch nog zingen. Later komt hij op bezoek in de arme wijk waar zijn ouders wonen. De familie onthaalt hem als een koning. Men danst en bidt. Serge laat beelden van zichzelf op de laptop zien en zegt dat zijn liedjes op internet te vinden zijn. Zijn tenorstem werd vroeger door castraten gezongen.

Hoogtepunt is een optreden in Lubumbashi met een koor en later met een zangeres. De ouders zitten in de zaal en zijn vervoerd, vooral als hij zingt dat hij dan wel vertrokken is, maar hier toch thuis is. Zijn moeder komt het podium op om haar zoon te knuffelen en zijn vader kan niet achterblijven. In de stad is hij met zijn lange uitstaande haren een opvallende verschijning, al zal dat ook door de camera komen die hem volgt. Hij zegt dat Afrika een olifant is en hij een mier die in de neusgat van de olifant kroop en daarmee het dier trotseerde. Hij zou graag met een goed gevoel uit zijn droom ontwaken.  

Hier de trailer op vimeo, hier een interview met de maakster.