Brothers Hypnotic (2013), documentaire van Reuben Atlas

Alle belangrijke dingen duren lang

De documentaire Brothers Hypnotic gaat over acht broers uit de South Side van Chicago die samen een brass ensemble vormen. Hun muziek is aanstekelijk en hun optredens vinden plaats in de buitenlucht of in daklozenopvang, maar daar blijft het niet bij, zoals Reuben Atlas ons laat zien.

De acht broers zijn allemaal zoons van Phil Coltran, een bekend en charismatisch jazzmusicus, die zijn zoons de kneepjes van het vak bijbracht. Ze hebben echter drie verschillende moeders. Deze vrouwen stemmen er in overeen dat ze iets goed in de wereld wilden betekenen en voedden hun kinderen aldus op. De jongens, die allemaal in hetzelfde huis woonden, werden van jongs af aan voor dag en dauw uit bed getrommeld en begonnen met het spelen van lange tonen op hun instrumenten. Het strak en zuiver spelen daarna was als een meditatie, die broederschap schiep tussen de muzikanten en verbondenheid met het universum. Alle belangrijke dingen duren lang, merkt een van de zoons op. Een ander herinnert zich de opkomst van de zon, alsof zij die te voorschijn speelden.

In het begin van de documentaire trekken de jongens naar New York City. Ze spelen op Times Square en verkopen hun, in eigen beheer gemaakte, cd’s hoewel dat eigenlijk verboden is. Als de politie verschijnt moeten ze wegwezen. Ze vinden het, gelijk hun vader die altijd onafhankelijk bleef, belangrijk hun eigen zaken te regelen en niet afhankelijk te zijn van de muziekindustrie. Ze hebben wat dat betreft een belangrijke leerschool gehad temidden van klasgenoten die hun vegetarische maaltijden met veel bonen maar al te vreemd vonden.

Hun vader begon ooit met een duimpiano en opende een muziekcentrum voor zwarten,dat echter moest sluiten nadat hij activist Stokely Carmichael daar een toespraak had laten houden. Dat was in de tijd dat de Verenigde Staten een opstand van zwarten vreesde. Muziek was voor hem deel van zijn spirituele ontwikkeling. Hij benadrukte dat zijn zonen hun eigen stem moesten ontwikkelen. Hij duwde ze van jongs af aan op het podium naar voren om zich te laten horen en te bewijzen dat ze wat waard waren.

Een optreden met rapper Mos Def in New York luidt een verandering in. Hun vader kent het klappen van de zweep en waarschuwt hen bij terugkomst in Chicago voor een grap voor sisters die hen graag inpalmen en serieus voor een neergang na een hoogtepunt en daarom het belang van een sterke thuisbasis. Ze krijgen een aanbod voor een platencontract van Atlantic maar slaan dat af, omdat die maatschappij eerder een optreden van hun vader vanwege zijn politieke standpunten onmogelijk maakte. Ze zijn gebrand op integriteit.

Ze maken in eigen beheer een Europees - en later een wereldtournee. Voorafgaande aan het North sea jazz festival in Den Haag discussiëren ze erover of ze de muziek van hun vader daar ten gehore moeten brengen. Ze komen erop uit dat ze het concept van hun vader verder ontwikkeld hebben in de richting van hiphop en andere muziek maken. In Londen nemen ze een album op via een onafhankelijk label. Vervolgens gaan ze terug naar Chicago om een tweede album op te nemen. We horen dat de samenwerking met de vader stopte toen de oudste zoon Hudah niet geen les van hem meer wilde hebben, maar inmiddels willen ze dat hij meewerkt aan het nieuwe album, al is het met een aankondiging van het nummer Black boy, een jongen die zich verloren voelt en jaloers maar zich toch ook bewust is van zijn kracht. Het nummer War op de cd Hypnotic Brass Ensemble werd gebruikt in de film The hunger games.   

 Hier de trailer.