Jonge ambitieuze vrouwen maken hun eigen modebeeld
Met de documentaire It’s
in the sky vervolgt Sarah Mathilde Domogala min of meer de weg die ze
insloeg met de documentaire All we always
wanted. Ging het in de vorige documentaire, die ik gisteren besprak, over
de zware last die artistieke dertigers door de prestatiemaatschappij opgelegd
krijgen, ditmaal verdiept Domogala zich in het beeld dat jonge, goed opgeleide vrouwen
van zichzelf geven door hun kleding. Domogala valt op wat betref de sensitieve
manier waarop ze haar films maakt. In de informatie op de site van haar productiebedrijf
100 % Halal (zie hieronder) staat dat ze een unieke en dromerige visie op het
moderne leven heeft die tot uiting komt in haar visuele stijl. Dat ze daarbij
de tijdgeest verstaat is mooi meegenomen.
De visuele stijl is meteen mooi zichtbaar in de zwerm vogels
die Domogala in de lucht volgt. De zwerm volgt voor ons totaal onbegrijpelijke
patronen. Het brengt de 35-jarige, half Franse, ambitieuze Amsterdamse filmmaakster
tot de verzuchting dat we ons gedragen als anderen terwijl we denken dat we
uniek zijn.
Ze illustreert dit aan de hand van haar klerenkast. Overal
om haar heen ziet ze jonge vrouwen in dezelfde sobere outfit, of ze nu in
Amsterdam, Londen of Parijs wonen. De kleding doet haar denken aan kostschooluniforms,
soms zelfs met een wit boordje boven de trui, zoals de De Britse hoofdredacteur van The gentlewoman, Penny Martin
(40, zie foto) draagt. Ze ondervraagt de vrouwen die ze
ziet over hun keuze. Een Nederlandse schrijfster zegt dat het een beetje
mannelijk is. In ieder geval doet men afstand van de kleurige, opvallende designs
waarmee de courante media het vrouwbeeld weergeven.
Modeontwerpster Charlotte uit Stockholm zegt dat vrouwen
zich daarover vragen gingen stellen. Ze denkt dat er een nieuw soort vrouw
opstaat, dat minder aan de maatschappelijke verwachtingen voldoet. Ellie Uyttenbroek
(van het fascinerende kunstproject Exactitudes) spreekt van
underdressen, omdat deze ambitieuze midden dertigers en nog zonder kinderen
geen make-up gebruiken, maar zich wel verzorgd kleden. Dit soort druk bezette vrouwen
zoeken harmonie in de drukte, teveel poeha doet afbreuk aan hun
individualiteit.
Volgens trendwatcher Lidewij Edelkoort gaat het om kleding
gaat waarbij men zichzelf kan zijn in de vele rollen die men te vervullen heeft.
Ze ziet de kleding als een reactie op de Sex in the City achtige Bimbo’s (uit
de serie van Ellie Uyttenbroek) die in de mainstream de boventoon voeren.
Penny Martin zegt dat deze vrouw geen object wil zijn, dat door de mainstream wordt geproduceerd.
Annemarieke van Drimmelen (34), fotografe in New York, illustreert haar visie
door de kwetsbare schoonheid van de vrouw vast te leggen met halsrimpels en al.
Het Franse model Caroline de Maigret (38) zegt dat het bij het wat oudere model
meer om de vrouw zelf gaat.
Domogala vraagt zich
af of het opnieuw om een keurslijf gaat, maar Edelkoort denkt van niet. De anonieme,
bijna spirituele kleding is geen dictaat waaraan men moet voldoen, noch een
gril, maar een behoefte van vrouwen zelf. Deze blijft onder de radar blijft en kan
daarom ook niet gemakkelijk worden opgepikt. Domogala bevestigt dit door te zeggen
dat ze voor een eenvoudig leven kiest. Het kan natuurlijk het gevolg zijn van
de crisis of van het ouder worden, zegt ze, maar daaronder zit iets dat essentieel
is en dat met een ander zelfbeeld te maken heeft, dat meer congruentie zoekt
tussen de buiten- en de binnenkant en dat meer het hart volgt. Net als de vogels
uit het begin van It’s all in the sky
zijn we, zoals we geneigd zijn te denken, geen losse individuen, maar worden we
gestuurd door onze diepste verlangens die, net als in de zwerm, heen en weer
golven.
Hier de
informatie over Sarah op 100 % Halal
Geen opmerkingen:
Een reactie posten