Beginnende en niet al te succesvolle liefdesrelaties belicht
in verschillende tijden
Tree Times vormt
een drieluik over de liefde en meer specifiek over de manier waarop de
paarvorming tot stand komt. In drie perioden in de moderne Taiwanese
geschiedenis gaat de relatievorming niet erg gemakkelijk. Dat de tijdsomstandigheden
hierop grote invloed hebben komt sterk naar voren omdat steeds dezelfde
personen de hoofdrol spelen.
In Een tijd voor
liefde, dat zich afspeelt in een biljartzaal van een café in 1966,
overheerst het romantische idee van de liefde. Chen ontmoet de knappe May die
in het café als hulp is aangenomen. Chen speelt poolbiljart met haar en neemt
afscheid omdat hij de volgende dag in het leger moet. Als May de zware cafédeuren
sluit, komt Chen nog terug om te zeggen dat hij haar zal schrijven. Als hij
eenmaal met verlof is, blijkt May echter vertrokken. Hij doet naarstige
pogingen haar op te sporen. Dat lukt, al hebben de twee niet veel tijd meer om
elkaar nader te leren kennen. Chen moet alweer op tijd in de kazerne zijn. Als
ze wachten op de bus die hem daar brengt, zoeken hun vingers stilletjes contact
met elkaar. Veel verder zijn ze niet gekomen.
In het begin van dit eerste deel zagen we al een
vergelijkbare scène tussen een biljarter en een eerdere hulp. Ook die biljarter
schreef aan haar vauit het leger. Het vergelijkbare geeft iets aan over de relatievorming
in de jaren zestig. De liefdesverhoudingen spelen zich af zonder tussenkomst
van families, maar de partners gaan heel voorzichtig met elkaar.
In 1911 drukken de familiebanden en de maatschappelijke
omstandigheden een zwaar stempel op de paarvorming. In Een tijd voor vrijheid gaat het om de onbereikbare liefde tussen de
courtisane Ah Mei en de revolutionair Chang in een tijd dat Taiwan bezet is
door Japan. Chang is vaak weg vanwege vergaderingen over politiek waarbij ook
gedichten aan bod komen. In zijn vrije tijd komt hij in het bordeel waar Ah Mei
werkt. Hij drinkt thee en luistert naar haar spel en zang. Ze wil graag dat hij
haar vrijkoopt, zoals hij eerder deed met een jongere pupil, maar zover gaat
Chang niet.
Frappant is het gebrek aan stemgeluid in dit gedeelte. Die
wordt met tekst in beeld gebracht, omdat men tegenwoordig de taal van begin 1911
niet zou verstaan.
Het laatste deel heet Een
tijd voor de jeugd en speelt zich af in 2005. Na de stilte worden we
gebombardeerd door het lawaai van de stad Tapei en bedolven onder de
electronica. De knappe Jing zit achterop de motor bij een modefotograaf maar
voelt zich niet goed. Hij stopt even en vraagt of het gaat. Hij rijdt haar naar
zijn woning. Daar vrijen ze met veel lustgevoel (zie poster). Het gaat er veel minder
onbeschroomd aan toe dan in 2005, laat staan in 1911, maar het is ook veel oppervlakkiger.
’s Ochtends bekijkt Jing de modieuze foto’s van alle veroveringen van de
fotograaf aan de muur. Jing heeft een beter contact met een vriendin die zich
zorgen maakt over haar epilepsie. Die is bezorgd als Jing zomaar de deur
uitgaat. Als Ling thuis komt leest ze het bericht dat ze het maar uitzoekt. Wanhopig
valt ze in bed.
Muziek speelt een belangrijke rol in het liefdesleven waar
weinig schot in zit. In het eerste deel wordt dit geïllustreerd met de nummers Smoke gets in your eyes en Rain and tears, die bijna in hun geheel
te horen zijn. In het tweede zijn het de klanken uit het snaarinstrument en de
zang, afgewisseld met klassieke gepingel, in het derde een piano nummer gemaakt
in Garageband. De trage beelden en de lange shots van Hou Hsiao Hsien maken Three times tot een lust voor het oog en
zetten aan het denken over de invloed van de tijd op onze beginnende liefdeleven.
Hier de trailer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten