Theaterrecensie: Een heleboel sneeuwpoppen, Jogchem Jalink, Overveen, 22 december 2013

Het zijn de kleine dingen die het doen

Jeanette Kuiper Helsloot van Poppentheater de Zilveren Maan, gesitueerd in een sfeervol huisje naast de parkeerplaats van landgoed Elswout in Overveen, heet het publiek van harte welkom op deze verregende zondagmiddag; in het bijzonder de jarige kinderen, twee in getal. De kabouterpop roept haar en vertelt dat hij een cadeautje voor de laatsten heeft. Ze krijgen een toversteentje dat ze voor het slapengaan tot leven kunnen wekken door een speciaal liedje te zingen en het te vertellen over de voorbije dag, waardoor ze geborgen en wel vanzelf in slaap vallen. Jeanette vertelt vervolgens op vriendelijke toon over Jogchem Jalink die zo dadelijk een nieuwe voorstelling gaat geven over sneeuwpoppen na zijn eerdere voorstelling over zwarte pieten.

De spot is gericht op de rechter bovenkant van de kast. We horen de stem van een omroeper. Hij is niet in beeld, maar opent een luikje en verschijnt als een razende reporter geheel in het oranje, niet voor niets perssinaasappel geheten. Hij deelt een en ander mee over een winterfeest dat hier gaat plaatsvinden met gast Fred en vele anderen.

Jogchem komt vervolgens zelf voor de kast met een bedankkaart van Fred, die zich verheugt op het feest maar net als de sneeuwpoppen, nog niet aanwezig is. Vanwege de sneeuw zitten ze vast in de file, horen we van de perssinaasappel. Jogchem moet iets anders bedenken. Hij heeft een muts en een sjaal waarmee hij een spannend spel speelt tussen een dame en een stoute slang. De laatste jaagt de dame in het bos de stuipen op het lijf. Ze krijgen zoveel ruzie dat ze niet meer mee willen doen. Gelukkig heeft Jogchem nog een gouden kerstbal bij zich die na een aanval van hoogtevrees een beschut plekje krijgt in een kerstkrans naast de kaart van Fred.

Vervolgens ontstaat een spel met een gele handschoen die nogal nijdig is omdat Jogchem zijn broertje heeft kwijtgeraakt. Hij is sindsdien alleen, net als Jogchem, die zijn winterfeest ziet mislukken. Een sneeuwstorm dreigt nog meer roet in het eten te strooien. Tegen een sneeuwpop die al begint te smelten zegt de handschoen dat hij zich een afvalproduct voelt, overbodig, weggeworpen, onnuttig in zijn eentje. Later komt hij gelukkig een zwarte want tegen die ook alleen is en wel vrienden met hem wil worden. Hun verbroedering zet de muts en de sjaal aan om het ook weer goed te maken met elkaar en lest best komt ook Fred eraan met als geschenk een hele doos vol sneeuwpoppen. Er volgt tenslotte nog een liedje waarmee de harmonie wordt bezegeld.

Een heleboel sneeuwpoppen is een voorstelling die naturel is, zonder overdreven gedoe in een fraai ontworpen poppenkast door Kim. Het spel, dat zowel voor als achter de kast wordt gespeeld, is heel afwisselend. Het zijn de kleine dingen die het doen. Met minimale middelen wordt een maximaal effect bereikt. Zelfs als Jogchem toe is aan een kopje thee, blazen de mok en het theezakje hun deuntje mee. Het verhaal is rechttoe rechtaan, zonder teveel overbodige uitweiding, maar met veel fantasie en leuke taalgrapjes, die de voorstelling boeiend voor alle leeftijden maken. 

Dat de kinderen zelf na de limonade op het podium mogen komen om, op de piano begeleid door Jogchem, nog een (kerst)liedje te zingen, maakt de middag helemaal af.

Hier de site van Poppentheater de Zilveren Maan op Facebook.