Filmrecensie: Antônia (2006), Tata Amaral

Sterk muzikaal drama in de sloppenwijken van San Paulo

Welke meisjesdroom is het niet om samen met een stel vriendinnen een zanggroep te vormen en daarmee het eigen leven te veranderen? De vier Braziliaanse meiden Preta (zie foto), Barbarah, Lena en Mayah vormen een achtergrondkoortje in een rapgroep O Poder of en zien mogelijkheden hun actieradius te verruimen. Mayah vraagt de jongens van de rapgroep zij niet eens meer op de voorgrond mogen komen en voorafgaande aan het optreden van de groep zelf een optreden te verzorgen.

Antônia speelt zich af in Vila Brasiliândia, een dichtbebouwde voorstad van Sao Paulo met veel armoede en geweld. De vier meiden hebben allemaal hun eigen problemen, die ze liever kwijt dan rijk zijn. Daarover wordt niet teveel uitgelegd. We vallen midden in hun leven.

Hun debuut onder de naam Antônia, naar een opa van een van hen, valt vanwege hun zangkwaliteiten in trek bij het publiek. Meteen is er Marcelo Diamant, een manager die hen handenwrijvend onder zijn hoede neemt. Hij haalt hen in zijn auto op en brengt hem laat op de avond weer terug naar de wijk. Ze verzorgen een prachtig optreden op een verjaardagsfeest met onder andere Killing my softly, maar zo gemakkelijk komt het succes niet aanwaaien. De sterren aan de hemel staan verder dan gedacht.

Een voor een haken de meiden af. De jonge moeder Preta is niet blij met haar vriend en trekt in bij Barbarah en haar broer Duda. Als ze ziet dat Lena na hun optreden een gesprek begint met de vader van haar kind, is ze boos en verlaat Lena de groep. Duda wordt, zwaar gewond op straat gevonden. Mayah blijkt zwanger en haar vriend wil wel met haar samenwonen op voorwaarde dat ze ophoudt met zingen. Barbarah wordt lastig gevallen door een jongen die zegt dat hij haar broer heeft neergeslagen. Zij takelt hem dusdanig toe dat hij overlijdt en zij komt in de gevangenis terecht.  

De film begint als een terugblik. Barbarah schrijft vanuit de gevangenis aan Preta over de spijt dat het niet is gelukt om succes te hebben. Preta is inmiddels busconductrice. Marcelo Diamant probeert haar over te halen om toch nog eens hun talent een kans te geven. De brief van Barbarah haalt haar over de streep. Ze gaat op bezoek bij de anderen om hen over te laten toch een come-back te maken.   

Het ligt binnen de mogelijkheden van een muzikaal drama om de werkelijkheid een duwtje in de goede richting te geven en dat doet Tata Amaral (1961) dan ook. Mooi zijn de liedjes die de rap overstijgen, zoals een nummer dat begint met de zin: Je kunt niet winnen zonder strijd. Al met al een ontroerende film, uit het leven gegrepen en opgedragen aan de vader van de filmmaakster.

Hier de trailer.