Van kleine Beatle tot wereldverbeteraar
In een kleine drieëneenhalf uur portretteert Martin Scorcese
George Harrison aan de hand van collega’s, familie en vrienden. Wat zou je tegen
hem zeggen als je hem weer tegenkwam? Boezemvriend Eric Clapton zou gewoon weer
verder gaan waar ze gebleven waren, zijn zoon Dhani zou zeggen dat hij altijd
nog om hem heen was geweest, filmproducer Ray Cooper kan er nog steeds niet over
uit dat George er niet meer is.
George Harrison (1943-2001) kwam uit een Noord-Engels katholiek
arbeidersklassegezin en had een muzikale moeder. Zijn broers Harry en Peter
vertellen naast elkaar op de bank over het koude huis waarin ze woonden. Volgens
Paul McCartney was muziek een manier om uit de ellende te komen. Hij
introduceerde de stille Harrison bij John Lennon, omdat ze een gitarist nodig
hadden. De liedjeszangers waren meteen onder de indruk van zijn kwaliteiten.
De Duitse bassist Klaus Voorman was totaal begeesterd toen
hij de band in Hamburg hoorde spelen. Ze sliepen bij de moeder van Astrid
Kirchherr. De knappe Astrid raakte verliefd op Stuart Sutcliffe. Na diens
overlijden door een hersenbloeding werd ze getroost door de andere bandleden. The
Beatles begonnen pas echt toen Ringo Starr begin jaren zestig erbij kwam. Het was
het begin van Beatlemania die als een schokgolf door de wereld trok. De vier
jongens uit Liverpool hadden chemie en charisma. George schreef zijn ouders
over meisjes die van het dak afvielen. Hij hield van al dat publiek maar heeft
ook het idee dat ze hem aanzagen voor een ander. Volgens Ringo had George twee
gezichten: een rustige, aardige jongen en een boze man. Producer George Martin zag
in hem een loner.
George kon meer dan alleen de accoorden spelen bij de
liedjes die Paul en John bedachten. Het was daarom niet vreemd dat hij niet
alleen maar Beatle wilde zijn. Geld was niet het doel, drugs uiteindelijk ook
niet. George zocht het, geholpen door sitarspeler Ravi Shankar en later de
Maharishi, in spiritualiteit. George zou graag een spiritueel wezen zijn, zegt
zijn vroegere vriendin Pattie Boyd, maar had ook een aardse kant. Omdat de
groep ook mentaal uitgezongen was, werden The Beatles aan het eind van de jaren
zestig ontbonden. Dat was een mijlpaal in de Engelse geschiedenis.
Phill Spector was onder de indruk van het vele materiaal dat
Harrison verzameld had zoals My sweet
Lord en hielp met het produceren van het album All things must pass (1970). George was onder de indruk van de
Krishnabeweging en ging chanten. Bezoeken aan India leidden tot in 1971 The Concert for Bangadesh. Het was het
eerste benefietpopconcert met veel muzikanten. George kocht een oud landhuis
waarin hij gasten ontving en met hen musiceerde. In 1973 volgde het album Living in the Material World. Dark Horse (1974) kreeg slechte
kritieken maar George ging door. Met drugs, met Olivia, nadat Eric Clapton
Pattie had ingepikt en met film. Hij financierde de film The life of Brian omdat de beoogde geldschieter het vanwege de
inhoud liet afweten en riep Ray Cooper op om Time Bandits te produceren.
Na de dood van John Lennon was George vooral boos dat hij
niet de kans had gekregen bewust uit zijn lichaam te treden. Zelf zocht hij
steeds meer rust, zegt Olivia, die helaas niet zo’n begenadigd spreker is. Het samenspelen
met de vriendengroep Travelling Wilburys
in een studio van Bob Dylan was als een comeback. De vraag naar de titel van een
nummer werd beantwoord door een krat in de hoek met daarop de woorden Handle with care. Na de dood van Roy
Orbinson kreeg George kanker. Behalve voor zijn zoon zag hij niet veel reden
meer om te leven. Een moordaanslag in zijn huis heeft het ziekteproces verkort,
zegt zoon Dhani. Tenslotte zien we George net als in het begin van de
documentaire weer tussen de tulpen. De Beatle die voor altijd ontoegankelijk bleef, een
muzikale perfectionist, een gedrevene, een kleine Beatle die opklom tot wereldverbeteraar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten