Nigeriaanse ondernemers vestigen zich tegenwoordig liever in
China dan in het ondoordringbare fort Europa. Het is veel gemakkelijker een
visum voor China te krijgen. Mr. Tony heeft voor Guangzhou gekozen omdat het
daar niet zo koud en hij daar stamgenoten treft, onder andere in een Afrikaans
restaurant. Hij leerde eerst de taal en maakt tegenwoordig winst op de handel
van Chinese goederen naar zijn geboorteland. Mr. Prince is getrouwd met een
Chinese en samen hebben ze kinderen. Rachel Nono, die ook Engelse les geeft,
zegt dat de mensen eerst verbaasd waren over haar zwarte huid. Ze dachten dat
ze dier eraf kon wassen, maar inmiddels zijn ze eraan gewend. Zelf zal ze niet
met een Chinees trouwen.
Globaliseringsdeskundige Ian Goldin zegt dat de Chinese
investeringen in Afrika een band hebben geschapen waardoor het voor Afrikanen gemakkelijker
werd om naar China te gaan. De andere cultuur vraagt aanpassing, maar migranten
zijn overlevers. Volgens hem zijn we allen migranten en is pas de laatste tijd
de controle op reizigers zwaarder geworden. Het is een onjuiste veronderstelling
dat migranten alleen nemen. Ze geven, zowel de geschoolden als de ongeschoolden,
en zorgen voor economische groei. Het is eveneens onjuist dat landen bedolven
worden onder nieuwkomers als de grenzen geopend worden. De armen komen niet
veel verder dan de dichtbijzijnste stad. Hij kan zich voorstellen dat Europa door
de schuldencrisis angstig is over de instroom van buitenlanders. Ze krijgen al
gauw de schuld van de problemen. Dit korte termijn denken leidt echter tot
problemen op de langere termijn. Het vergrijzende Europa zal straks schreeuwen
om arbeidskrachten. Door het tegenhouden daarvan snijdt men zichzelf in de vingers.
Gemeenschapsleider Emma uit Nigeria zegt dat veel geld en
goederen uit China naar Afrika komen. Vroeger was er op individueel niveau
niets mogelijk. Alles werd door overheden beslist.
Volgens Achille Mbembe, schrijver van On the Postcolony (2001), zoekt China naar een machtspositie in de
wereld en past de samenwerking met Afrika daarin. Wellicht werkt deze beter voor
Afrika dan de ontwikkelingshulp uit het zelfgenoegzame Westen. De ideologie van
de globalisering heeft ervoor gezorgd dat sommige groepen zich wel en andere
zich niet vrij door de wereld kunnen bewegen. Er is sprake van een militarisering
van grenzen voor personen, terwijl het goederenvervoer ongemoeid wordt gelaten.
Het zou goed zijn minder streng te controleren, betere pensioenregelingen voor
migranten te maken, zodat die ook gelden voor Britten die hun oude dag in
Spanje doorbrengen en soepeler te zijn met visa, waardoor migranten
gemakkelijker heen en weer kunnen reizen. Tegenwoordig durven ze terug te gaan naar
hun geboorteland uit angst dat ze het gastland niet meer in kunnen.
Hier
meer over de uitzending, die verfrissend tegengas geeft tegen de paniekerige
verhalen over migranten.
Dankjewel.
BeantwoordenVerwijderen