Krasse soefi beschrijft zijn (politieke) leven
De schrijver van deze autobiografie, H. Johannes Witteveen
(1921), is de kleinzoon van Wibaut, ooit wethouder in Amsterdam. Zijn vader was
directeur van stadsontwikkeling in Rotterdam en bezig met de ontwikkeling van de
nieuwe wijk Blijdorp die vooral mooi moest worden. Zoon Witteveen herinnert
zich nog duidelijk het bombardement op Rotterdam op een prachtige voorjaarsdag
met een egaal blauwe hemel. Toen hij uit de kelder kwam, stond de binnenstad in
brand. Vluchtenden liepen langs hem heen, terwijl hij de neiging had om er
juist naar toe te gaan.
Op de vraag van Wim Brands of hij wel eens bang was,
antwoordt hij dat hij dat nooit is. Als aanhanger van het soefisme vertrouwt
hij erop dat het leven gaat zoals het moet gaan. In de oorlog studeerde hij. Hij
had geen tijd te verliezen. Hij was al bezig met de wederopbouw.
De moeilijkste jaren waren die in de jaren zestig toen hij
minister van Financiën werd in het kabinet Marijnen (1963-1965), dat bestond
uit KVP, ARP, CHU en VVD. Anders dan in zijn baan als hoogleraar macro-economie
aan de Erasmus universiteit waarin hij veel kon plannen, was de politieke
functie onzeker. Hij probeerde als VVD minister altijd in harmonie de begroting
sluitend te krijgen. KVP-minister Bogaers van Volkshuisvesting en Bouwnijverheid
meende echter dat de het bouwen van huizen de hoogste prioriteit had.
Wim Brands probeert Witteveen te verleiden tot een harder
standpunt over de politiek, die, zoals Witteveen aangeeft, een oplossing moet zoeken
voor tegengestelde belangen, maar Witteveen gaat niet verder dan te zeggen dat
hij soms grenzen moest stellen. Als een soefi houdt hij er niet van om te
dreigen. Ook in het IMF (1973-1978) was het als voorzitter zijn taak om een
consensus te vinden. Hij zorgde ervoor dat alle landen zich herkenden in de eindconclusies.
Hij deed dat vaak op basis van inspiratie.
Brands voelt Witteveen aan de tand over het feit dat hij een
liberaal is die een sterke overheid bepleit terwijl dat tegenwoordig haaks
staat op het standpunt van de VVD. Wat zou hij doen als hij nu minister van
Financiën was?
Witteveen noemt de huidige politiek om te bezuinigen terwijl
we een overschot op de betalingsbalans hebben een psychose. De afspraak in
Europa om niet boven een overheidstekort van drie procent uit te komen, vindt
hij te star. Hij zou het beter vinden als landen met een betalingsoverschot
landen helpen met een tekort. Als hij minister van Financiën zou zijn, zou hij
met dit voorstel naar de Europese Commissie stappen. Hij ziet graag, na alle
verschrikkingen van de Eerste en Tweede Wereldoorlog, Europa als een eenheid.
De Europese harmonie zou een voorbeeld voor de wereld zijn.
Hier de website van
deze oude wijze man, die de voornamen Hendrikus Johannes draagt maar vreemd
genoeg de eerste voornaam afkort, of zou dat een gebruik onder soefi’s zijn?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten