Love addict (2011), documentaire van Pernille Rose Grondkjaer

‘Zonder man ben je niemand.’

Liefde is … niet altijd een te koesteren bezit. Als je eraan verslaafd raakt of als het een obsessie wordt, dan verandert je leven in een hel, zo houdt de joodse en levendige Adelaíde uit New York ons voor. Zij is een van de jonge Amerikanen die voor de camera van Pernille Rose over hun verslaving vertellen. Behalve individuen als Adelaide en stelletjes zien we ook de jonge Eliza Bichmann die helemaal gek is op Christopher. Ze heeft een album over hem samengesteld, ook van zijn huis bij nacht en weet hem te bewegen tot een afspraakje waarbij ze zelfs samen op de foto gaan. Ze belt hem vervolgens op zijn antwoordapparaat tot nijdig worden toe, maar tenslotte raadt hij haar aan om hulp te zoeken.

Tracy (42) heeft een bedrijf en is lerares. Ze zit op een bankje in een park naast haar voormalige geliefde, restauranthouder en musicus George (45), en vertelt over hun eerdere verhouding. Zij wachtte wanhopig op hem, op zijn verlossende telefoontje, maar George wilde zich niet vastleggen. ‘True love addicts have no life,’ zegt ze. De verslaving is een verdedigingsmechanisme tegen de pijn van de eenzaamheid.

De eerder genoemde Adelaide, een actrice, heeft kortstondige maar heftige ervaringen met liefdesverslaving. Ze vertelt over een romance van drie dagen aan de oceaan, die stuk liep op de kinderkwestie. Haar geliefde verliet haar, ze werd gek, liep als een zombie huilend over straat en deed huilend pilates in de sportschool. Ze was een hevig bloedende wond zegt ze. Ze moest medicijnen slikken. Ze dacht dat ze dood zou gaan zonder de ander, ook al was ze een zelfstandige vrouw.

Love is a drug, zegt de langharige Christian, leadgitarist en hoofdsysteemontwerper uit Californië, die sinds kort een lange afstandsrelatie heeft met Sherry uit Ohio. Hij woont in een huis met zijn zoon. Zijn moeder huurt een kamer bij hem. Hij zegt tegen zijn therapeut Steve, dat hij vroeger niet op eigen benen kon staan en dat zo’n lange afstandsrelatie hem helpt om het rustig aan te doen. Hij bekijkt foto’s van de knappe Sherry op de computer en belt met haar. Hij klaagt tegen haar over zijn drukke werkzaamheden en zegt hoe ontspannend het is om met haar te praten, maar hij houdt het kort omdat hij erg moe is. Zijn moeder heeft haar twijfels over de relatie, maar Christian wil daarover niets horen. Het is zijn meest gezonde verhouding tot nu toe. Hij accepteert het gelaten, als Sherry later zegt dat ze niet verder wil.

Een andere, dikkere, Tracy (38), een gescheiden financieel accountant met kinderen in Buffalo, NY heeft een knipperlichtrelatie met de werkloze zwarte McKell (23). Ze veegt het binnenplaatsje aan en vertelt over een ouder echtpaar in de supermarkt die heel zorgzaam voor elkaar was. Ze praat nogal neerbuigend over de traditionele rolverdeling, maar wil wel dat zij en McKell, die nogal eens boos is, goed voor elkaar moeten zorgen. Anderzijds begrijpt ze dat haar jongere vriend de tijd moet krijgen om zich te binden. McKell houdt van Tracy. Ze vergroot zijn geringe zelfvertrouwen, zegt hij. Vriendin Nicole vindt echter dat Tracy een project van McKell maakt en graag onder de hoede van zijn familie leeft.

Niet veel later zijn Tracy en McKell weer uit elkaar. Al gauw neemt Tracy contact met hem op, wellicht vanwege haar verslaving, zegt ze erbij. Ze is zwanger, wist niet dat zoiets haar kon gebeuren en weet niet of McKell daar klaar voor is. Ze zitten naast elkaar op de bank en krijgen weer ruzie. McKell vertrekt. Tracy heeft nooit liefdevolle mannen gekend.

Achter de verslaving gaat vaak een verlieservaring schuil. Adelaide miste haar vader zielsveel na de scheiding met haar moeder en deed er alles aan zijn liefde te krijgen. De vader van Christian was nooit thuis en anders in een rothumeur. Nadat hij een andere baan kreeg en altijd thuis was, veranderde er niet veel. Zijn moeder was angstig en verdrietig. Zelf zegt vader daarover dat hij altijd bezig was met seks. Hij vindt het een wonder dat het gezin zeventien jaar lang in stand bleef. Achteraf ziet hij dat zij een inconsequente opvoedingsstijl hanteerden. Christian hoort hem aan met de nodige scepsis. Dikke Tracy had een vreselijke moeder die het huis belangrijker vond dan haar kinderen. Ze dienden de schijn op te houden van een modelgezin. Haar moeder hield meer van Tracy’s zus en vond Tracy een vet varken.

Hier de trailer. Eerder maakte Pernille Rose de intrigerende documentaire The monastery: mr. Vig and the Nun (2006) over een oude baas van 82 jaar in een vervallen Deens kasteel dat hij wil bestemmen tot een nonnenklooster, maar dat valt nog niet zo mee, al gaat hij zelf stug door.