Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



zondag 23 januari 2011

Recensie (voorlopig): Maak je meester van het moment, Martin Boroson (2008)


De verademende werking van de één-minuut methode.

Het is alweer enige tijd geleden dat ik met veel enthousiasme begon aan het innemend geschreven meditatieboekje van Martin Boroson, waarin hij de één-minuut methode propagandeert. Het was meteen al een stimulans om in de Inleiding te lezen dat de oefeningen op den duur geen tijd meer kosten. Het is alleen jammer dat het boekje zo’n prekerige ondertitel heeft. Ik stel me daarbij een vertegenwoordiger voor die van de ene klant naar de andere sjeest en toe is aan de broodnodige rust. Ook de titel klinkt minder sterk dan het Engelse The One-Moment Master.

Het moment vertegenwoordigt in de ogen van Boroson niet een verwaarloosbaar kleine hoeveelheid tijd, maar is afgeleid van het Latijnse woord momentum dat een deeltje dat de balans kan doen omslaan betekent. Ik dacht daarbij meteen aan de tennissport.

Boroson gaat in op weerstanden om te mediteren. Het loskomen van de dagelijkse beslommeringen vraagt om een sterke wil. Ik blijf vaak lang aan mijn eigen gedachten gekluisterd. Zijn methode maakt het gemakkelijk om daarmee af te rekenen. Ik kocht een digitale kookwekker om de minuut bij te houden. Omdat ik wist dat die snel voorbij was, gaf ik me er eerder aan over. Doordat Boroson aanraadt om de ademhaling te tellen, wordt verhinderd dat gedachten de geest binnendrijven.

Na elke paragraaf komt Boroson met oefeningen waarbij hij aspecten van de basisminuut belicht. De oefeningen dienen dagelijks gedaan te worden en het duurt vaak een week, voordat je verder mag. Het is een goede zaak dat hij een te snelle voortgang afremt, want cerebraal ingesteld als wij zijn, willen we het liefst meteen alles weten. Door de oefeningen te doen besefte ik weer dat ik meer ben dan alleen een hoofd. Als beloning las ik na afloop van de training interessante om niet te zeggen intrigerende beschouwingen over het fenomeen tijd: hoe meer we ons ermee bezig houden, des te minder we ervan overhouden, zegt Boroson bijvoorbeeld. Die stelling is zeer actueel in een tijd waarin we elkaar met onze mobiele telefoons ervan op de hoogte houden waar we ons precies bevinden en wanneer we op een afgesproken plek zijn. We hunkeren, zegt Boroson, niet naar méér tijd, maar willen ons vrij van de tijd voelen. Na een uitstapje naar de moderne natuurkunde stelt hij het volgende vast: ‘Als we kunnen accepteren dat niemand eigenlijk weet wat tijd is, dat hij misschien wel helemaal niet bestaat en dat hij, zelfs als hij bestaat, relatief is, zou dat ons kunnen helpen meester te worden van het moment.’

Van de één-minuut cyclus gaat hij vervolgens naar de één-adem cyclus. ‘Met niet meer dan met behulp van één cyclus van inademen en uitademen ervaar je de reinigende, verfrissende effecten waar je voorheen een hele minuut voor nodig had.’ We zitten dan in de training voor gevorderden en daar ben ik ergens afgehaakt, waarschijnlijk omdat de één-adem cyclus minder controlemiddelen kent.

Na enige tijd was ik benieuwd wat Boroson verder te melden had. Op het gebied van de praktijk stelde hij voor de wereld de één-adem cyclus te laten bepalen. Hij baseerde zich daarbij op Thich Nath Hanh, die aanraadt om eerst te ademen voor je te telefoon opneemt. Vervolgens raadt Boroson aan om de cyclus spontaan te doen. Hij spreekt over flitsen van kalmte en rust, die de beoefenaar deelachtig worden. Wat betreft de theorie gaat hij in deel 5 in op het feit dat verleden, heden en toekomst een fantasie zijn. Het leven speelt zich af in het moment. Het is belangrijk om het gevoel over onszelf los te laten en afstand te nemen van het kleine zelf. Hij noemt Rosa Parks die met haar weigering in een bus op te staan voor een blanke een enorme verandering teweegbracht in de verhouding tussen zwart en blank in de Verenigde Staten. ‘Het leidde tot een moment zonder weg terug.’ Elke moment dienen we te benaderen vanuit de acceptatie dat het er mag zijn en we dienen niet te verwijlen bij mooie momenten.

Inmiddels was ik aangekomen bij deel 6, dat voor ver-gevorderden geschreven is en besloot het boek dicht te slaan. Wellicht iets voor later.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten